~ปรินซ์~
หลังจากที่ผมถอนหมั้นกับควีน ทางครอบครัวของเราสองคนก็เหมือนจะห่างๆ กัน ไม่ค่อยสนิทสนมกันเหมือนเมื่อก่อน ส่วนผมก็หอบเอาความเสียใจไปลงกับแอลกอฮอล์ ผมเมาหัวราน้ำทุกวันจนเพื่อนของผมต่างพากันเอือมระอา ที่ต้องมาคอยแบกผมกลับคอนโด และยังต้องคอยปลุกให้ผมตื่นไปเรียนอีก
“ไหนมึงบอกว่ามึงไม่ได้รักเค้าไง ทำไมมึงถึงเมาเหมือนหมาแบบนี้ล่ะ ทั้งๆ ที่มึงเป็นคนขอถอนหมั้นเค้าเองแท้ๆ” เสียงของไอ้ออกัสเอ่ยถามผม
“กูก็ไม่ได้รัก กูแค่เสียความรู้สึกที่กูเหมือนโดนหักหลัง โดนสวมเขาก็แค่นั้น ตั้งแต่กูเกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำกับกูแบบนี้เลยนะโว้ย!”
“มึงจะโดนได้ยังไง ก็มึงเอาแต่วันไนท์สแตนด์อย่างเดียว มึงไม่เคยมีความรู้สึกพิเศษให้ใครแบบนี้ มึงรักเค้ามึงก็ยอมรับซะเถอะ อย่ามาปากแข็ง” คราวนี้เป็นเสียงของไอ้วายุ
“กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ได้รัก กูแค่อยากเอาชนะ แต่ตอนนี้กูรู้สึกว่ากูเป็นฝ่ายแพ้ กูก็เลยแดกเหล้า
