~ควีน~
ฉันลืมตาขึ้นมาพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง นี่มันโรงพยาบาลนี่น่า ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ฉันจำได้ว่าฉันกำลังถูกพี่ปรินซ์…ฉันก้มมองร่างกายของตัวเองที่อยู่ภายในเสื้อของโรงพยาบาล
มีแต่ร่องรอยของความรุนแรงที่พี่ปรินซ์ทำกับฉัน
อย่าบอกนะว่าพี่ปรินซ์ทำรุนแรงจนฉันถึงกับเป็นลมสลบไป
เมื่อคิดได้อย่างนั้นใบหน้าของฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที พี่ปรินซ์เป็นพวกที่ชอบเสพความรุนแรงหรือยังไงกันนะ..แต่คงไม่ถึงขั้นซาดิสม์หรอกมั้ง แค่คิดก็สยองจนขนลุกไปหมดทั้งตัว
ในระหว่างที่ฉันกำลังคิดอะไรเพลินๆ เสียงประตูห้องก็ถูกเปิดออก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ฉันรีบหันหน้าไปทางหน้าต่างทันที
“ควีน เป็นยังไงบ้าง พี่ตกใจแทบแย่ตอนที่ควีนหมดสติไป” เสียงของพี่ปรินซ์เอ่ยออกมาในขณะที่เดินเข้ามายืนอยู่ข้างๆ เตียง
“ยังไม่ตายหรอก..ไม่ต้องกลัว” ฉันพูดออกไปทั้งที่ตายังหลับ
“เลิกพูดจาประชดประชันพี่สั
