"เรียกพี่เหมือนเดิม ไม่เรียกคุณเคลวิน" น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยพูดกับหญิงสาวตรงหน้าด้วยสีหน้าและท่าทางที่เต็มไปด้วยความไม่ชอบใจที่ได้ยินคนตัวเล็กเอ่ยชื่อเขาพร้อมกับสรรพนามที่ห่างเหิน
"ทำไมล่ะคะ เรียกแบบไหนมันก็เหมือนกันนั่นแหละค่ะ"
"ไม่เหมือน เรียกฉันเหมือนเดิม" เคลวินยังคงยืนยันเสียงแข็ง ขณะที่เขากำลังใช้ดวงตาคมจ้องหน้าหญิงสาวอยู่ ในตอนนั้นเคลวินก็ค่อย ๆ ใช้มืออีกข้างหนึ่งของตัวเองไปเช็ดคราบน้ำตาที่เปรอะเปื้อนอยู่ที่แก้มใสของเดียร์น่า "แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้วเดียร์น่า ตาแดง จมูกแดงหมดแล้ว"
"ถ้าไม่อยากให้ร้องไห้ งั้นทีหลังก็อย่ามาดุกันสิ" เดียร์น่าเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ก่อนจะบิดข้อมือของตัวเองที่ถูกเคลวินจับไว้ก่อนหน้าออกแล้วยกมือข้างนั้นขึ้นมาใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำตาออก
"อือ ฉันจะพยายาม" เคลวินไม่ถกเถียงเดียร์น่าสักคำ แถมเขายังพูดตอบเธอกลับไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิมเป็นอย่าง
