บ่วงรัก พ่อเลี้ยงเหนือฟ้า

ลูกไม้ตื้นๆ

เหนือฟ้าที่เพิ่งพาแสนดีกลับมาจากโรงพยาบาลเพื่อฝากครรภ์ แสนดีคือผู้หญิงที่เขาช่วยเธอไว้จากการที่โดนคนร้ายพยายามจะข่มขืนที่ปากทางเข้าไร่แสนรัก ไร่ที่มีพ่อเลี้ยงพระรามเป็นเจ้าของและอยู่ติดกับไร่ของเขา คืนนั้นเขาขับรถจากตัวอำเภอได้ยินเสียงผู้หญิงร้องกรี๊ดขอความช่วยเหลือ เห้นคนร้ายกำลังพยายามจะทำร้ายร่างกายของผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำให้เหนือฟ้าตัดสินใจส่งคนเลวๆแบบมันลงนรกไปแบบไม่ต้องคิด นั่นเป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอกับแสนดี ผู้หญิงที่สวยบาดตาบาดใจ สวยจนเขาตกตกตะลึง ศรรักปักที่อกเขาอย่างจังทำให้เขารู้จักคำว่ารักแรกพบว่ามันเป็นอย่างไร

แสนดีไม่ได้บอกว่าเธอมาจากที่ไหน และเขาเองก็ไม่ได้อยากรู้ เธอมาอยู่ที่นี้เกือบสามเดือน สองสัปดาห์ก่อน แสนดีมีอาการไม่สบาย เวียนหัวผะอืดผะอม เขาเลยพาเธอไปหาหมอ เธอท้อง! แต่เขาไม่สนใจหรอก ในเมื่อเขารักเธอมากพอ เขาก็ตัดสินใจว่าเขาจะรับเด็กในท้องเธอเป็นลูกของเขาเอง แสนดีทำให้เขาอยากเป็นคนที่ดีขึ้น ตอนนี้เธออาจจะยังไม่ยอมเปิดใจให้เขา แต่แน่นอนว่า ความดีที่เขามีจะทำให้สักวัน เธอรักเขาได้อยากไม่ยากแน่ๆ วันนี้เขาพาแสนดีไปฝากครรภ์ที่ดรงพยาบาลเอกชนที่ดีที่สุดในจังหวัด เพราะหมออัลตราซาวน์ ลูกของเธอเป็นแฝด เลยทำให้ครรภ์มีภาวะเสี่ยงมากกว่าคนทั่วๆไป สำหรับแสนดีแล้ว เหนือฟ้าทุ่มเททั้งแรงกาย แรงใจ แรงเงิน อย่างไม่อั้น เพื่อสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอและลูกในท้องของเธอที่มีเขาเป็นพ่อ แม้เธอจะเกรงใจและไม่ได้ต้องการ คนที่มันรักหัวปักหัวปำแบบเขาจัดให้โดยที่เธอไม่จำเป็นต้องร้องขอ

เมื่อกลับมาถึงบ้านเหนือฟ้าก็ต้องขมวดคิ้วผูกโบว์เข้าหากัน เมื่อลูกน้องบอกว่ามีเด็กสาวมานั่งรอพบเขาเกือบสามชั่วโมงแล้ว แม้จะบอกว่าเขาไปธุระน่าจะนานกว่าเธอจะกลับมา แต่เด็กสาวคนนั้นก็ยืนยันว่าจะรอเพราะมีธุระสำคัญจริงๆที่จะขอพบเขา

"พี่เหนือไปธุระก่อนเถอะค่ะ เขามารอนานแล้ว สงสารเขา" แสนดีเกรงใจ เมื่อแทนที่เขาจะรีบไปหาคนที่มารอพบ เขากลับเดินมาช่วยประคองเธอลงจากรถ

"ช่างเขาเถอะ อยากรอก็ให้รอไป สำหรับพี่ นาทีนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าแสนและลูกอีกแล้วล่ะ" ร่างสูงพูดอย่างไม่ใส่ใจ เขาไม่ได้มาขอให้รอ ถ้ารอไม่ได้ก็กลับไป

แก้มบุ๋มตอนนี้เธอรู้สึกเวียนหัวตาลาย เพราะมานั่งรอพ่อเลี้ยงเหนือฟ้า ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เช้า แม้แต่น้ำก็ไม่มีตกถึงท้อง เมื่อเห็นรถเขามา แทนที่เขาจะเดินมาหาเธอที่รออยู่ กลับเดินประคองผู้หญิงคนหญิง ที่สวยบอบบางน่าทนุถนอม แถมผู้หญิงคนนั้นยังเดินจับท้องตลอดเวลา คล้ายว่ากำลังจะท้องอยู่ด้วย เด็กสาวเจ็บแปล๊บในใจ ได้แต่คิดน้อยใจในวาสนาของตัวเอง น้ำตาพาลจะไหลอยู่ร่อมร่อ แต่พยายามกล้ำกลืนมันกลับเข้าไป

เมื่อเห็นแค่ทรงผมสั้นประบ่า เขาก็จำได้ดี ลูกของโชค ลูกหนี้เขานี้นา หลังจากวันนั้นผ่านมาสามเดือน เธอก็ส่งหนี้มาครบไม่มีปัญหาอะไร แล้วนี้มาทำไม อย่าบอกนะ ว่าจะขอมานอนกับเขา แต่นาทีนี้ บอกเลยว่าลมหายใจเข้าออกของเขามีแค่แสนดีกับลูกเท่านั้น คงจะไม่มีวันชายตาแลเด็กสาวใจง่ายแบบเธออีกแล้ว

"มีธุระอะไร ถึงต้องมาหาฉันถึงไร่" เสียงเรียบติดจะรำคาญนั้น ทำให้แก้มบุ๋มอดสะอึกไม่ได้ เธอน้อยใจ เสียใจ ในปฏิกิริยาตอบสนองของเขา มือเล็กๆเย็นเฉียบ พยายามรวบรวมความกล้า ที่จะพูดกับเขา

"หนูท้องค่ะ" ทุกสรรพสิ่งรอบตัวเหมือนจะเงียบสงัด ท้อง! นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผุ้หญิงใช้มุกนี้เพื่อพยายามที่จะจับเขา ตอนแรกเธอก็ดูใสซื่อดีหรอก แต่ไม่คิดว่าจริงๆแล้วก้ร้ายเงียบเหมือนสาวกร้านโลกทั่วไปนั่นแหละ

"ท้องได้ไง ยาคุมฉุกเฉินเธอก็กินไปแล้ว อย่ามาใช้ลูกไม้ตื้นๆแบบนี้จับฉัน คิดว่าคนอย่างฉันโง่มากรึไง แล้วอีกอย่างอย่ามาพูดแบบนี้อีก เพราะตอนนี้เมียฉันก็กำลังท้องด้วยเหมือนกัน เพราะฉะนั้นผู้หญิงราคาถูกแบบเธอ ไม่มีทางที่จะอุ้มท้องลูกฉันอยู่หรอก" ทุกคำพูดที่ออกมาจากปากเขา เหมือนมีดปลายแหลมที่แทงเข้าสู่ขั้วหัวใจเธอ ตอนนี้เธอกลายเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย ที่กำลังจะมาจับผู้ชายรวยๆแบบเขาด้วยการอ้างว่าท้องในสายตาเขาใช่มั้ย

แววตากลมโตมองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งเสียใจ ตัดพ้อ ต่อว่า

เหนือฟ้ารู้สึกแปลกๆ เขาวูบไหวไปกับการแสดงของเธอ ก่อนจะเรียกสติกลับมา หน้าใสๆ ใช่ว่าจะไม่ร้ายสักหน่อย อีกอย่างในเมื่อเลือกที่จะรับลูกของแสนดีเป็นพ่อแล้ว เขาจะไม่มีเรื่องที่จะไปกระทบกระเทือนจิตใจเธอแน่นอน เพราะแสนดีมีภาวะซึมเศร้าบวกกับอาการที่ตรอมใจหลังจากผ่านเหตุการณ์ที่เลวร้ายมาในชีวิต หมอเลยกำชับเขาให้พยายามประคับประคอง ดูแลสภาพจิตใจเธอให้ดีที่สุด

"แต่หนูท้องลูกของคุณจริงๆ หนูไม่เคยนอนกับใคร นอกจากคุณ แถมคืนนั้นคุณก็มักง่ายไม่ใส่ถุงยางอนามัย ยาคุมฉุกเฉินที่คุณให้หนูกิน หนูแพ้ ได้ยินมั้ยว่าหนูแพ้ หนูอ้วกจนหมดไส้หมดพุง ฮึกๆ" แก้มบุ๋มเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ เกลียดที่เธอพูดไปร้องไห้ไป เกลียดที่เธอเสียใจที่เขาไม่เชื่อเธอ

"ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอกลับไปกับผู้ชาย แถมยังยืนกอดกันข้างถนนอย่างไม่ง่าย เธอรู้อยู่แก่ใจว่าไปทำอะไรต่อ อย่ามาทำตัวไร้ยางอาย เที่ยวเร่เอาเด็กมาจับผู้ชายอย่างฉัน ฉันไม่ได้ควาย กลับไปหาผัวตัวจริงของเธอนู้นไป" เหนือฟ้าออกปากไล่อย่างรำคาญ มุมปากของเขายิ้มหยัน เขาไม่เดินตกหลุมกลอุบายมารยาของเด็กสาวแบบเธอหรอก เธอมันยังอ่อนหัดเกินไป

"หนูไม่เคยมีอะไรกับคนอื่น" แก้มบุ๋มพูดอย่างข่มขื่น เธอโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว

"ฉันมีเมียแล้ว แล้วเมียฉันก็กำลังท้อง หรือว่าที่มาที่นี้เพราะต้องการเงิน" พูดจบร่างสูงก็ควักกระเป๋าเงินออกมา หยิบเงินให้เธอจำนวนหนึ่ง ก่อนจะคว้ามือเล็กๆที่เย็นเฉียบของเด็กสาวแล้วยัดธนบัตรใส่มือเธออย่างลวกๆ

"ได้เงินแล้วก็ไสหัวกลับไป อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้ฉัน แล้วอย่าคิดที่จะกลับมาวุ่นวายในชีวิตฉันอีก ฉันรักเมียฉันมาก จำใส่หัวเธอไว้ด้วย" จบคำพูดเลวๆของผู้ชายตรงหน้า แก้มบุ๋มก็ปาเงินปึกนั้นใส่หน้าเขาทันที เขาทำเหมือนเธอเป็นขอทาน ทั้งที่เธอไม่ใช่ ธนบัตรหล่นกระจายเต็มพื้น ร่างบางสูดลมหายใจหอบแรงๆ เธอไม่น่ามาที่นี้เลย ไม่น่าเอาศักดิ์ศรีที่มีอยู่แค่น้อยนิดมาให้คนชั่วๆอย่างเขาเหยียบเล่น ไม่น่ามีความหวัง มองผู้ชายแบบเขาในแง่ดีเลย ว่าแค่เสี้ยวหนึ่งในหัวใจ เขาน่าจะมีความเป็นคนอยู่บ้าง

เหนือฟ้ากัดฟันกรอดอย่างโมโห ไม่เคยมีใครถือดี ปาข้าวของใส่หน้าเขามาก่อน มันไม่เจ็บ แต่มันหยามหน้า ถ้าเป็นผู้ชาย เขาคงต่อยให้คว่ำ

"อวดดี งั้นเธอออกไปจากไร่ฉันเดี่ยวนี้ ถ้าเก่งมาก ก็ไม่ต้องซมซานแบกหน้าด้านๆมาหาพบฉันอีก ผู้หญิงอย่างเธอจะต้องการอะไรถ้าไม่ใช่เงิน"

เพี๊ยะ! มือเรียวเล็กตวัดลงบนหน้าเขาอย่างแรก ก่อนที่เธอจะเดินหนีเขาไปทันที แต่ความตั้งใจจากนี้คือ ผู้ชายที่ชื่อเหนือฟ้า เป็นแค่คนเหี้ยในชีวิตเธอ ชีวิตน้อยๆที่อยู่ในท้องเธอ ในเมื่อเขาไม่ต้องการ ไม่ยอมรับ ลูกของเธอก็ไม่มีพ่อที่ชื่อเหนือฟ้าเหมือนกัน