คนสายตาหวานเยิ้มโดนรวบขึ้นแล้วมุ่งตรงกลับห้อง แต่ทว่ายังแผลงฤทธิ์ขณะเดินมาไม่หยุดจนเขาต้องยกตัวพาดบ่าแล้วฟาดก้นด้วยมือใหญ่ ๆ ของตัวเอง
ป้าบ!!
“งื้อ...เจ็บนะ คนใจร้ายทำเขาเจ็บใจไม่พอยังทำร้ายร่างกายอีก” คนเมาตัดพ้อแต่ก็ดิ้นหลุดจากการถูกแบกไม่ได้ ร่างกายขย่มโยกไปตามแรงเดินจ้ำอ้าวราวกับพายุ จนรู้สึกอยากอ้วก เธอเอามือปิดปากเอาไว้แต่แล้วก็กลั้นไม่ได้...
“ฮึก...ปล่อย...ปล่อยจะอ้วกแล้ว” คราวนี้ทั้งแขนทั้งขาสามัคคีกันรัวให้คนตัวยักษ์ปล่อย
ออสตินสูดหายใจแรง ๆ พยายามข่มใจให้สงบที่สุดแล้ววางเธอลงข้างพุ่มต้นพุดที่ปลูกเป็นแถวขนานไปตามทางเดินในรีสอร์ต
ข้าวหอมโก่งคออ้วกแทบหมดตัว แล้วก็ทรุดนั่งที่พื้นอย่างหมดแรง แต่ทว่าคนอุ้มกำลังหัวเสียเพราะชุดนี้มันปิดอะไรมิดที่ไหนกัน ล้นมือทั้งบนทั้งล่าง สุดท้ายก็ต้องถอดเสื้อของตัวเองปิดแล้วก็อุ้มขึ้นเหมือนเดิม เพราะมีคนมองมาตรงจุดที่เขายืนหลายคน แม้ท้องฟ้าจะ
