“ลูกสะใภ้คืออะไรขาน้าราม”
ราวดีส่งยิ้มให้ลูกสาวตัวน้อย ไม่ลืมที่จะช่วยมารดาหาสะใภ้อีกแรง “ลูกสะใภ้คือแฟนน้ารามจ้ะ เรนนี่อยากเจอแฟนน้ารามมั้ย? ถ้าเรนนี่อยากเจอก็ต้องบอกให้น้ารามพาแฟนมากินข้าวที่บ้านเรา”
“อยากค่า เรนนี่อยากเจอแฟนน้าราม น้ารามพาแฟนมากินข้าวที่บ้านเรานะคะ เรนนี่จะให้คุณแม่ทำไข่ตุ๋นอร่อยๆ แฟนน้ารามชอบไข่ตุ๋นไหม เรนนี่ชอบมากเลยอยากให้คุณแม่ทำให้กินทุกวัน”
คุณรวีวรรณถึงกับกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่เมื่อได้ยินคำพูดแสนซื่อของหลานสาวตัวน้อย เธอไม่ได้กลัวลูกชายจะไม่มีแฟน หรือไม่พาแฟนมาให้รู้จัก แต่เธอกลัวว่าพอถึงคราวที่ตัวเองมีหลานย่าจะไม่มีเรี่ยวแรงอุ้มชูหลานตัวน้อย
พอได้อุ้มชูหลานยายก็อยากจะอุ้มชูหลานย่า อยากจะเห็นการเติบโตของหลานๆ
“เรนนี่ไปอยู่กับคุณแม่คุณยายก่อนนะครับ น้ารามต้องออกไปทำธุระข้างนอก” พูดพร้อมกับวางหลานสาวลงยืน
“รามไม่เอารถไปเหรอ” ราวดีถามน้องชายเมื่ออีกฝ่ายเดิน
