“พี่ก็ทำให้เราตลอด”
หื้อ?...
สีดาพยายามลืมตาตื่น เอียงคอมอง ความง่วงหายไปทันทีเมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ที่มาพร้อมรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยของคนพูด “พูดเรื่องกาแฟใช่มั้ย?”
“เปล่าครับ พูดเรื่องที่เราซั่มกัน”
สีดาอ้างปากค้าง ดวงตาเบิกกว้าง จะหันไปคว้าหมอนก็ช้ากว่ารามิลที่ถือมันไปวางไว้ที่โซฟาอีกตัว ก่อนเจ้าตัวจะเดินหัวเราะร่าไปที่เคาน์เตอร์ครัว “ไอ้พี่มิล! คนหน้าไม่อาย ใครเขาพูดเรื่องพวกนี้กัน”
สีดายังหน้าแดงไม่หาย ถึงรามิลจะเดินไปถึงเคาน์เตอร์ครัว แต่เชื่อไหมว่าคำพูดเมื่อกี้ของเขายังดังก้องอยู่ข้างหูของเธอ
ยิ่งคิดถึงสายตาและท่าทางของคนพูด ใบหน้าก็ยิ่งเห้อร้อน
อา...
เขิน...คำเดียวที่ทำให้เธอนั่งหน้าแดงอยู่ตอนนี้
เกือบหนึ่งนาทีที่สีดาพยายามกำหนดลมหายใจเข้าออก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่มีข้อความเข้าขึ้นมาดู
“เราจะเอาคุกกี้ด้วยมั้ย?”
“เอาค่า” สีดาตะโกนตอบคนที่อยู่เคาน์เตอร์ครัว โดยที่สายตายังจั
