คุณรวีวรรณยิ้ม ทำเป็นไม่เห็นสายตารู้ทันของลูกชายที่มองมา “ดีเลยลูก แม่ก็กลัวว่าตัวเองมาแล้วจะเหงา ไม่มีเพื่อนนั่งกินข้าว” คุณรวีวรรณเลือกที่จะนั่งลงข้างคนที่ลูกชายตัวเองพามา “ใครจ้ะ แฟนรามเหรอลูก”
คำถามตรงไปตรงมาทำให้สีดาหน้าแดง หันไปมองคนที่กำลังจะตอบ อยากรู้ขึ้นมาทันทีว่าตอนที่เธอแนะนำเขาให้มารดารู้จัก รู้สึกเหมือนเธอตอนนี้หรือเปล่า
เขิน!...
มันก็ต้องมีบ้างแหละ
รามิลยิ้มให้กับความบังเอิญของแม่ตัวเอง แต่คำถามกับพุ่งชนเหมือนเตรียมมา
“ครับ สีดา แฟนผม” เมื่อตอบคำถามมารดาเสร็จ ก็หันมาแนะนำมารดาของตัวเองให้สีดารู้จัก “แม่พี่”
“สวัสดีค่ะ” สีดายกมือไหว้เมื่อถูกแนะนำ ขยับตัวลุกขึ้นเตรียมจะย้ายไปนั่งอีกฝั่งก็ถูกมารดาของรามิลห้ามเอาไว้
“ไม่เป็นไร หนูสีดานั่งข้างป้านี่ล่ะลูกไม่ต้องย้ายไปนั่งกับพี่เขาหรอก รายนั้นปล่อยให้เขานั่งคนเดียวไปเถอะ ป้าจะได้คุยกับหนูสะดวกๆ”
“ค่ะ”
“แม่จะสั่งอะไรเพิ่ม
