สีดาเลือกที่จะไม่ส่งข้อความไปบอกรามิล ตั้งใจจะลงไปนั่งรอเขาอยู่หน้าบริษัท แต่เมื่อลงไปถึงกับกลายเป็นรามิลที่จอดรถรอเธออยู่ก่อนแล้ว
“พี่มานานแล้วเหรอ?” สีดาหันไปถามคนที่มารอรับ หลังจากเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถเรียบร้อย
“เพิ่งขับรถเข้ามาจอดก็พอดีเราเดินออกมา” รามิลตอบ ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายถามเมื่อเห็นใบหน้าสวยดูเหนื่อยล้ากว่าทุกวัน “เป็นอะไร? วันนี้งานเยอะเหรอ?”
สีดาหันไปยิ้มให้คนถาม พยักหหน้าเบาๆ “วันนี้น้องวีนใส่รองผู้จัดการคลังด้วย เป็นเครือญาติของเจ้านายด้วย ถ้าถูกไล่ออกพี่ต้องเลี้ยงนะ ห้ามปล่อยให้อดตายเด็ดขาด”
“ไม่ถูกไล่ออกพี่ก็เลี้ยงเราได้”
“จริงจังปะเนี่ย”
“เดี๋ยวโอนเงินเดือนให้ครึ่งหนึ่งเลย”
โห...
ป๋ามาก รู้หรือเปล่าว่าเงินเดือนครึ่งหนึ่งของตัวเองมากกว่าเงินเดือนของเธอทั้งเดือนอีก
สีดาถึงกับยิ้มกว้าง หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ลืมแม้กระทั่งความเหนื่อยล้าก่อนหน้าที่จะขึ้นรถ “
