สีดากดออกจากห้องแชททันทีโดยไม่รอให้เพื่อนได้แซวต่อ ถึงเธอจะบอกกับเพื่อนว่าไม่มีทางเป็นไปได้ที่รามิลจะขอเธอแต่งงานในทริปนี้ ทว่าหัวใจเธอกับเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างจากเสียงกลองชุด จนกลัวว่าพอดีที่นั่งอยู่ข้างๆจะได้ยินมันไปด้วย
“พี่สีดาว่าเค้าเอาส้มพีชหรือชมพูอ่อนดี” พอดีโชว์หน้าจอโทรศัพท์ที่มีรูปบลัชออนให้สีดาช่วยเลือก สองสีนี้เป็นสีที่สีดาแนะนำให้เธอเลือก ซึ่งเธอก็นั่งเลือกมาเกือบห้านาที แต่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้
“ส้มพีชมั้ย? พี่ว่าส้มพีชน่าจะเหมาะกับเรามากกว่า”
“งั้นเค้าเอาสีส้มพีช” พอดีพยักหน้าเห็นด้วย เธอเองก็ชอบสีส้มพีชแต่ที่ยังลังเลเพราะกลัวว่ามันจะไม่เหมาะกับตัวเอง
สีดาเลิกคิ้วขึ้นมองเมื่อเห็นคนข้างๆมองมาตาใส “อะไร? มองพี่ทำไม?”
“อิจฉาพี่สีดาจะได้ไปเที่ยว เค้าอยากไปด้วยอะ”
“เป็นเด็กเป็นเล็กจะไปเป็นส่วนเกินเขาทำไม แฟนเขาจะไปสวีทกัน”
คำพูดนี้ไม่ใช่ของสีดา แต่เป็นคำพูดของเติมเต็ม
