สีดาร้องไห้ออกมาทันทีเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องนอนของตัวเอง น้ำตาที่พยายามสกัดกลั้นเอาไว้ไหลรินลงมาตามสองแก้มไม่ต่างจากทำนบแตก เรื่องที่เพิ่งได้รับรู้ทำให้เธอรู้สึกเจ็บและเสียใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
รัก...
เพราะคำนี้คำเดียวที่ทำให้เธอถึงกับร้องไห้ เสียใจและเจ็บปวดอยู่ตอนนี้
มันอาจจะดูเร็วสำหรับความรักกับระยะเวลาหกเดือนที่เธอกับรามิลคบกัน และเรียนรู้กัน แต่เชื่อเถอะว่าความรู้สึกที่เธอมีให้รามิลมันคือความรัก
สีดามั่นใจว่าความรู้สึกที่เธอมีให้รามิลมันคือความรัก ทว่าเธอกับไม่คิดว่าตัวเองจะรักเขาได้มากมายขนาดนี้
รัก...ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มรักเขาตอนไหน ความรักที่เธอมีให้เขามันเป็นความรู้สึกที่เริ่มจากศูนย์ จากตอนแรกที่รู้สึกไม่พอใจ ก็เปลี่ยนมาเป็นสนใจ พอสนใจก็เปลี่ยนมาเป็นชอบ พอเริ่มชอบก็รู้สึกชอบเขามากขึ้นทุกวันๆ จนกลายมาเป็นความรัก พอเริ่มรักก็รู้สึกรักมากขึ้นทุกวันๆ จนวันหนึ่งที่เธ
