“สองสัปดาห์ครับ”
สีดาพยักหน้าให้เขา เธอก็คิดไว้อยู่แล้วว่ามันต้องสองปะ....
หา...
สองสัปดาห์?
สองอาทิตย์?
สิบสี่วัน!
สีดาจ้องมองรามิลเขม็ง ก่อนจะเอ่ยปากถามช้าๆ ชัดๆ ว่าตัวเองได้ยินไม่ผิด “สอง-สัปดาห์?”
“ครับ สองสัปดาห์”
สีดาถึงกับตาโตขึ้นมาทันที มือเรียวทุบลงบนไหล่กว้างเต็มแรง “พี่หลอกน้องงั้นเหรอ ก็ไหนพี่บอกว่าจะทำเรื่องขอบริษัทย้ายไปทำงานที่โน้น และให้น้องทบทวนความรู้สึกของตัวเองช่วงที่เราห่างกัน แล้วทำไมเป็นสองอาทิตย์”
แค่สอง...ของพี่เติมมันก็คือสองอาทิตย์สินะ ร่วมหัวกันต้มเธอจนเปื่อยเลยนะ
“ครับพี่บอกเราแบบนั้น แต่พี่ไม่เคยพูดนะว่าจะย้ายไปทำงานที่โน้น พี่แค่บอกเราว่าจะไปดูงาน” คนถูกกล่าวหาแก้ต่างให้ตัวเอง
“พี่!” ริมฝีปากบางเม้มแน่น พยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ทุบมือเรียวลงไปอีก
“ตอนแรกก็ตั้งใจจะซิ่ง แต่ทางสำนักงานใหญ่มีชื่อพี่ให้ร่วมบรรยายก็เลยต้องไป ที่บอกเราว่ามีงานต้องเคลีย
