สิบเจ็ดนาฬิกากับอีกสิบนาทีที่รามิลขับรถเข้าไปจอดที่หน้าบ้านแม่ของสีดา ส่วนสีดาที่กำลังจะเลื่อนประตูรั้วเพื่อปิดประตูก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นป้ายุพินคุณป้าข้างบ้างที่กำลังพุ่งตรงมาหาตัวเอง
เห้อ...
สีดาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ ก่อนจะหันไปยิ้มแห้งให้กับคนที่กำลังเดินมา “สวัสดีค่ะ ป้ายุพิน”
“หนูสีดาเองเหรอ ป้าเห็นรถแปลกๆก็นึกว่าใคร”
“รถที่บ้านพี่มิลน่ะคะ” สีดามองเข้าไปในบ้านก็เห็นรามิลกำลังขนของลงจากรถเบนซ์เอสยูวีเจ็ดที่นั่ง ก็ไม่แปลกที่ป้ายุพินจะไม่เคยเห็นรถคันนี้ เพราะทุกครั้งที่รามิลมาบ้านเธอก็จะขับแต่ปอร์เช่ ยกเว้นครั้งแรกที่เขานั่งแท็กซี่มา
ซึ่งครั้งนั้นป้ายุพินก็เห็นเขาเหมือนกัน
ส่วนเบนซ์เอชยูวีเจ็ดที่นั่งคันนี้เป็นครั้งแรกที่เขาขับมาที่นี่
สีดาได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอโชคดีสินะที่มีคนคอยสแกนรถที่เข้าออกบ้านของตัวเองให้
“แฟนหนูสีดามีรถหลายคันเนาะ”
สีดาทำเพียงแค่ยืนยิ้ม
