บทที่ 2 ห้ามคิดเกินเลย
1606 คำ
บทที่ 2
ห้ามคิดเกินเลย
“สงสัยอยากเสียโฉม!!”
ทว่าก่อนที่เขาจะได้ลงไม้ลงมือกับอากาเนะ ใครคนหนึ่งก็เข้ามาพอดี
“เล่นสนุกพอแล้วหรือเปล่า? มึงกับกูก็ไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ยังจะจับคนมาเป็นตัวประกันอะไรอีก?” คำพูดสนิทสนมมากกว่าคู่ค้าทางธุรกิจ กับสายตาที่มองอย่างไม่เป็นมิตรถูกเปิดเผยอย่างไม่คิดปิดบัง
“นิดๆ หน่อยๆ น่า ว่าแต่… จะเอาคนกลับไปด้วย หรือมาแค่ตักเตือน?”
เฟรเดอริกปรายตามองคนตัวเล็กที่นั่งพับเพียบหมดสภาพอยู่บนพื้น ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองเพื่อนเก่าเพื่อนแก่คู่อาฆาตของเขา เลือดที่ไหลออกมาทางจมูกกับท่าทางเมื่อครู่ที่อีกฝ่ายกำลังลงไม้ลงมือกับอากาเนะ มุมปากของเฟรเดอริกยกยิ้มด้วยความพอใจเล็กน้อย ถึงเขาจะไม่เห็นแต่ก็คิดว่าที่ก้องภพบาดเจ็บจะต้องเป็นฝีมือของอากาเนะแน่นอน ในที่แห่งนี้จะมีลูกน้องคนไหนกล้าทำเจ้านายเลือดตกยางออกกัน
ชายหนุ่มไม่ตอบเขาเพียงโบกมือส่งสัญญาณให้คนของเขาจัดการ ดีนนำเอกสารบางอย่างยื่นให้กับก้องภพ แล้วหันกลับไปประคองอากาเนะขึ้นมา ทว่าก่อนที่เฟรเดอริกจะเดินตามออกไป ก้องภพก็ได้รั้งเฟรเดอริกเอาไว้
“คู่หมั้นนายโชคดีนะ ได้ทดลองยาของฉันเป็นคนแรก…” แล้วก้องภพก็ขยับเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของเฟรเดอริกพลางแสยะยิ้ม เฟรเดอริกหันมองอีกฝ่ายด้วยแววตาเย็นชาก่อนจะเอ่ยทิ้งท้ายว่า…
“สารเลว”
“ขอบคุณเพื่อน”
ณ คอนโดใจกลางเมือง
เฟรเดอริกจ้องมองร่างบอบบางที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงอย่างทรมาน เขากำลังคิดว่าจะใช้วิธีไหน ‘ช่วย’ เธอ อีกทั้งยังไม่รู้ว่ายาที่ว่านั้นได้ผลจริงหรือเปล่า ทว่าหากจะใช้อากาเนะเป็นหนูทดลองแล้วเกิดตายขึ้นมาจริงๆ เขาคงโดนแม่บ่นยันลูกบวชแน่ๆ ที่ไปทำให้ว่าที่ลูกสะใภ้ที่รักนักรักหนาต้องมาจบชีวิคแบบนี้ แต่ถ้าให้ช่วยเธอเขาก็ไม่ติด เพียงแต่ว่ากลัวผู้หญิงคนนี้ได้คืบจะเอาศอก หาว่าเขาทำเพราะมีใจให้ ทั้งๆ ที่อากาเนะห่างไกลจากสเปคของเขามากเหลือเกิน
“พะ พี่ พี่เฟร เดอริก แฮ่ก แฮ่ก…” มันช่างยากเหลือเกินกับการควบคุมลมหายใจไม่ให้หอบ อากาเนะไม่ได้ออกแรงทำอะไรเลยแต่ทำไมเธอถึงรู้สึกเหนื่อยขนาดนี้กันนะ “นะ หนู หนูจะตาย เหรอคะ?”
คำขู่ของก้องภพใช้ได้ผลกับอากาเนะเหลือเกิน เธอหวาดกลัว เธอยังไม่อยากตาย มาอยู่เมืองกรุงได้เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้นกลับมีเรื่องให้ถึงแก่ชีวิต ถ้ารู้แบบนี้เธอคงขอร้องอ้อนวอนคุณป้าพุดตาล ไม่ขอมาที่นี่โดยเด็ดขาด!
“ก็อาจจะ…”
“ฮึก…พะ พี่ช่วยหนู ฮึก ได้มั้ยคะ คุณคนนั้นเขาบอกว่า พี่… ช่วยได้”
“…ก็ช่วยได้”
“งะ งั้น พี่เฟรเดอริกช่วยหนูหน่อยนะคะ ฮึก หนูยังไม่อยากตาย…!”
“วิธีช่วยอาจจะเป็นวิธีที่เธอคาดไม่ถึงก็ได้ แน่ใจแล้วเหรอว่าจะให้ฉันช่วย?”
“แน่ใจค่ะ ฮึก พี่คะ พี่เฟร เดอริก…”
เสียงหวานสั่นเครือเพราะสะอื้นไห้ อากาเนะเป็นหญิงสาวที่เข้มแข็ง น้อยครั้งเหลือเกินที่เธอจะหลั่งน้ำตาหากไม่กระทบกระเทือนจิตใจของเธอจริงๆ แต่กับเฟรเดอริกเขายังไม่รู้ ในสายตาของเขาภายนอกอากาเนะนั้นดูบอบบาง และตอนนี้ก็ยิ่งดูอ่อนแอ ไร้ประโยชน์
แต่ถึงอย่างนั้นก็ปล่อยให้ตายไม่ได้…
“ได้ แต่มีเงื่อนไข…” ชายหนุ่มปรายตามองหญิงสาวอย่างเย็นชา ทำเอาคนที่รู้สึกร้อนลุ่มไปทั้งตัวเกิดความเย็นยะเยือกขึ้นมาชั่วครู่หนึ่ง “ห้ามถามอะไร ห้ามคิดเกินเลย สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ก็แค่ให้ความช่วยเหลือเท่านั้น หลังจากคืนนี้ไปห้ามสำคัญตัวเองผิดคิดว่าฉันพิศวาสเธอ”
“…ค่ะ” อากาเนะไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มพูด แต่ถึงอย่างนั้นในตอนนี้การเอาชีวิตรอดก็สำคัญที่สุด
อาการร้อนๆ หนาวๆ มันรุนแรงขึ้นจนอากาเนะเริ่มใจไม่ดี ริมฝีปากอวบเม้มเข้าหากันจนมันห้อเลือด เธอรู้สึกราวกับเป็นไข้อะไรสักอย่างที่จะพรากชีวิตไปในไม่ช้า
ร่างบอบบางถูกประคองให้ลุกขึ้นอย่างไม่อ่อนโยนเท่าไหร่นัก ก่อนที่ริมฝีปากหยักจะประกบลงไปอย่างจาบจ้วง!
“…!?”
คนตัวเล็กตกใจจนใจหายไปชั่วครู่ เรียวลิ้นที่รุกรานเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างกะทันหัน ส่งผลให้ร่างกายของเธอมีปฏิกิริยาบางอย่าง เกิดความวาบหวามอย่างไร้สาเหตุ อาการตกใจหายไปพร้อมกับความรู้สึกดีเข้ามาแทนที่
จูบของเขาทำให้อาการของเธอดีขึ้นเธอจึงยอมให้เขาทำตามอำเภอใจ เพราะตัวเธอเองนั้นไร้ประสบการณ์ แต่เธออย่างนั้นเธอก็รู้ว่าที่กำลังทำกันอยู่ในตอนนี้คืออะไร และเริ่มรู้แล้วว่ายาที่ผู้ชายคนนั้นฉีดให้เธอคือยาอะไร
คนสารเลวฉีดยาปลุกเซ็กส์ให้กับเธอ!
แต่น่าแปลกอากาเนะไม่เคยได้ยินมาก่อนว่ายาปลุกเซ็กส์ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากใคร มันจะทำให้ถึงตายได้ด้วย ทว่าเงื่อนไขที่ว่า ‘ห้ามถาม ห้ามคิดเกินเลย’ ก็ทำให้อากาเนะไม่กล้าพูดอะไรออกไป เพราะถึงแม้เธอจะไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดนั้น แต่ก็ยังมีอยู่หลายอย่างที่เธอยังไม่รู้เกี่ยวกับความคิดของผู้คนมากมาย
“อึก!”
เฟรเดอริกยังไม่ถอนจูบออกเลย จูบของเขานั้นเร่าร้อนและหนักหน่วงเหลือเกิน ราวกับกำลังโดนกระชากหัวใจออกไป หัวใจของเธอเต้นโครมครามไปตามจังหวะจูบของเขา ไม่ต่างจากเวลาดื่มเบียร์ขมๆ ที่ทำเอาใจสั่นและมึนหัวไปหมด
“เฮือก!” กว่าเฟรเดอริกจะถอนริมฝีปากออก อากาเนะก็แทบขาดลมหายใจ สองมือที่ทิ้งลงข้างลำตัวจิกชายกระโปรงนักศึกษาแน่นจนขึ้นข้อขาวไปหมด
ดวงตาเรียวคมที่จ้องมองเธอนั้นช่างดูอันตรายเหลือเกิน เมื่อครู่นี้ยังดูเย็นชาอยู่เลยแต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกราวกับจะถูกจับกินอย่างไรอย่างนั้น
มือหนาปลดเนกไทและกระดุมเสื้อนักศึกษาออกให้เธออย่างชำนาญ ราวกับแค่ใช้นิ้วสะกิดมันก็หลุดออกจากกัน เผยเสื้อซับในบางๆ ทำเอาชายหนุ่มกระตุกยิ้มด้วยความคาดไม่ถึง
…สมัยนี้ใครเขาใส่เสื้อซับในกัน ผู้หญิงคนนี้หลงยุคมาจากไหน?...
เขาดึงเสื้อซับในบางๆ จนคนตัวเล็กยกแขนขึ้นตามแรงดึงของเขา ก่อนที่มันจะถูกเหวี่ยงลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี แขนแกร่งโอบเอวบางแล้วพรมจูบตามลำคอระหง กลิ่นกายสาววัยแรกแย้มทำเอาเขาใจสั่นเล็กน้อย กลิ่นหอมที่คล้ายกับแป้งเด็ก แต่หอมหวานกว่านั้น
“อื้อ” คนตัวเล็กกระสับกระส่าย จิกอกเสื้อเฟรเดอริกด้วยความวาบหวามเกินห้ามใจ เธอกัดริมฝีปากล่างเพื่ออดทนอดกลั้นกับอารมณ์อันไร้ที่มาที่ไปนั่นอย่างไม่รู้ตัว
สัมผัสมือหยาวๆ ทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกใจหาย จดจ่ออยู่กับฝ่ามือร้อนที่เลื่อนมาปลดตะขอชั้นในก่อนจะโยนมันไปกองรวมกับเสื้อซับในและเสื้อนักศึกษา เผยทรวงอกเปล่าเปลือยที่มีรอยของขอบชั้นในรัดเอาไว้
“ชุดชั้นในมันเล็กไปหรือเปล่า ไม่อึดอัดเหรอ?” เฟรเดอริกเอ่ยพลางกอบกุมเต้าอวบอิ่มด้วยมือข้างเดียว บีบเคล้นราวกับกำลังนวดคลึงแป้งทำขนมสลับกันทั้งสองข้าง ในขณะที่อีกมือโอบเอวบางของหญิงสาวที่แทบจะไม่มีแรงทรงตัวเอาไว้
จู่ๆ ริมฝีปากหยักก็แห้งผากจนเขาต้องแลบลิ้นเลียให้มันชุ่มชื่น ดวงตาเรียมคมจ้องมองยอดอกสีหวานที่เด่นหราอยู่ตรงหน้าไม่วางตา ก่อนจะก้มหน้าลงไปใช้ลิ้นปาดเลียยอดปทุมถันสีหวานอย่างย่ามใจ เสียงเลียดังชัดเจนช่างน่าอาย แต่ในเวลานี้คนตัวเล็กกลับแอ่นอกสู้เพราะฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กส์
“อ๊ะ! อื้อ…”
แขนแกร่งโอบกระชับเอวบางแนบแน่น กดใบหน้าดื่มด่ำกับยอดอกจนมันขึ้นสีแดงก่ำ เฟรเดอริกกดคนตัวลงบนเตียงในขณะเดียวกันอากาเนะก็โอบรอบลำคอแกร่ง แอ่นอกสู้ปากอุ่นร้อนราวกับสาวเจนโลก
มือหนาลูบไปที่กลางลำตัวของหญิงสาวแล้วสอดมือเข้าสู่ด้านใน ความโหนกนูนนั้นอุ่นเหลือเกิน เขาไม่รอช้าที่จะส่งนิ้วเข้าไปด้านใน
“อื้อ” ตรงจุดนี้อากาเนะไม่ได้แอ่นสู้ กลับถอยหนีด้วยความเจ็บกับสิ่งแปลกปลอมที่รุกล้ำเข้ามา นิ้วร้ายตามติดไม่ยอมถอยกดจนสุดโคนนิ้วสร้างความเจ็บให้กับหญิงสาว “อื้อ พะ พี่…!”
“อยู่เฉยๆ”
“แต่หนูเจ็บ!”
“ครั้งแรกเหรอ?”
อากาเนะไม่ตอบแต่เธอพยักหน้าแทน พวงแก้มทั้งสองข้างขึ้นสีแดงระเรื่อทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย
…ไม่จริงน่า ยังมีผู้หญิงแบบนั้นอยู่อีกเหรอ?...
- ผู้เขียน
