“แม่ วันนี้ไม่ได้กลับไปกินข้าวเย็นด้วยนะ” โทรบอกแม่ตั้งแต่บ่ายสามโมงฝั่งนั้นจะได้ไม่ต้องรอ
(ทำไมล่ะวิน?) น้ำหนึ่งถามลูกชายด้วยความแปลกใจ ลูกไม่กลับมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อไหร่ใจหายตลอด
“เลี้ยงลูกน้องครับ”
(อ๋อ วินอย่าดื่มเยอะมากนะลูก แล้วก็ เมาแล้วห้ามขับนะ ให้ใครมาส่งก็ได้ หรือไม่ก็นั่งแท็กซี่มา) ลูกชายเธอต้องดื่มอยู่แล้ว เพราะนาวินกินเลี้ยงกับคนงาน
คนงานแต่ละคนก็คอแข็งกันทั้งนั้น และชอบชวนชนแก้วอยู่บ่อย ๆ กว่าจะชนครบทุกคน ลูกชายเธอคอพับแน่นอน
เฮ้อ ก็บอกไปงั้นว่าอย่าดื่มเยอะ นาวินกลับมาบ้านทีไร คอพับทุกที
“รู้แล้วครับ” เขาจำได้ขึ้นใจ เพราะแม่บอกอยู่ตลอด แต่ถามว่าทำได้ไหม ก็ไม่ได้ไง
“แค่นี้นะครับ”
(จ้ะ)
หลังจากวางสายคนเป็นแม่ นาวินก็รีบโทรสั่งกับข้าวที่ร้านอาหารอีสาน เพราะคนงานบอกอยากกินลาบ ก้อย ซอย จุ๊ เขาค่อนข้างเต็มที่กับลูกน้องเสมอ เพราะเข้าใจว่าเหนื่อย
พรุ่งนี้เป็นวั
