“คุณแม่รู้ไหมครับว่าวันนี้ผมไปเจอเพลงมา”
“…”
“เขาทำให้ผมรู้ว่าผู้หญิงที่น่ารักจริงๆ มันเป็นแบบไหน ขนาดกับพ่อที่ทำร้ายความรู้สึกของเขาสารพัด วันที่ผู้ชายคนนั้นเจ็บเขายังยอมไปหา ยอมไปทั้งที่ที่ผ่านผู้ชายคนนั้นไม่เคยพยายามปกติลูกอย่างเพลงเลย”
“…”
“ผมไม่เคยคิดเลยนะครับว่าจะมีโอกาสได้เจอผู้หญิงแบบเขา คนแบบเพลงคงเป็นคนคนเดียวในโลก ไม่มีใครเหมือนเธอและเธอก็ไม่เหมือนใครเลยในสายตาของผม เธอทนได้ไงในวันที่ผมพูดว่าไม่รัก เธอทนได้ไงในวันที่ผมบอกว่าห้ามโทรตาม ห้ามล้ำเส้น ห้ามทุกสิ่งทุกอย่าง เพลงทนได้ แต่สำหรับผมในวันนี้ แค่เพลงเลือกที่จะเดินหนีผมยังเจ็บ เจ็บจนไม่อยากทำอะไรเลย”
“ถ้าเหลือเชื่อกับสิ่งที่ตัวเองเคยเป็นก็ควรทบทวนตัวเองอีกครั้งนะภีม ถ้าเป็นแบบนี้เพราะสภาพแววล้อมเดิมๆ ลองย้ายไปอยู่คอนโดสักเดือนสองเดือนไหม” ตาของภีมพลแดงก่ำ ตัวยังสั่นเพราะพิษของความหนาวที่เขาอดทนมาถึงแปดชั่วโมงเต็มเพีย
