เช้าวันแรกในชีวิตเด็กค่าย ขนมผิงก็ถูกปลุกตั้งแต่ฟ้ายังไม่สร่างเพราะมีห้องน้ำให้ใช้ไม่เยอะ เธอและกลุ่มเพื่อนจึงต้องตื่นเช้าหน่อยเพื่อจะได้ไม่ต้องแย่งกับคนอื่น
“หาว..เสร็จยังอังเปา” คนงัวเงียยืนกอดเสื้อผ้าพิงบานประตูจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่
อังเปาก็เข้าห้องน้ำน๊านนาน นานจนคนต่อแถวรออย่างเธอจะหลับคาห้องน้ำได้อยู่แล้ว ส่วนลูกตาลกับนะโมก็ไปเข้าห้องน้ำอีกฝั่ง เด็กตั้งหลายสิบคนแต่มีห้องน้ำหญิงที่ใช้อาบน้ำได้แค่สองห้อง
“หนาว ฮือออ”
อังเปาเดินตัวสั่นออกมาจนขนมผิงเริ่มไม่อยากอาบตามหลังแล้ว
“เข้าไปเร็ว”
“ดะ เดี๋ยว อย่าหายไปไหนนะ”
“รู้แล้วน่าเดี๋ยวร้องเพลงให้ฟังเลย”
เมื่อวางใจขนมผิงก็เดินเข้าไปในห้องน้ำซึ่งมีถังน้ำขนาดใหญ่วางไว้ มีราวแขวนเสื้อผ้าขนาดเล็กพอใช้งานได้ เธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้นโชว์ให้เห็นผิวขาวผ่อง
น้ำเย็นในขันค่อยๆ ถูกราดลงบนกายนิ่ม คนถูกน้ำครั้งแรกสะดุ้งโหยงตกใจกับความเ
