“กล้ามากนะที่มานั่งกินข้าวกับผู้ชายของฉัน”
ไมอาขมวดคิ้วทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจในตอนแรก ก่อนที่ภาพบางอย่างจะฉายวาบขึ้นในหัว
หญิงสาวตรงหน้า…เธอจำได้ว่าเคยเห็นที่ไนต์คลับ คืนนั้นกับธีสิส
ไมอาหรี่ตาลงเล็กน้อย ค่อยๆ ลดมือลงจากใบหน้า ปล่อยให้คราบไวน์แห้งไปตามแรงลมจากเครื่องปรับอากาศของร้าน
“เธอเป็นใคร?”
หญิงสาวตรงหน้าเลิกคิ้วราวกับตกใจที่เธอจำไม่ได้
“ฉันต้องถามเธอมากกว่าว่าเธอเป็นใคร ทำไมถึงมานั่งกินข้าวกับพี่ธีสิสของฉัน”
ไมอาได้ยินคำพูดนั้นชัดถ้อยชัดคำ ราวกับมันกระแทกใส่โสตประสาทอย่างจงใจ
“พี่ธีสิสของเธอ?” เธอทวนคำเสียงเบา ก่อนจะแค่นหัวเราะในลำคอ แล้วเหยียดยิ้มบางๆ อย่างไม่คิดจะปิดความรู้สึกใดอีก “เขารู้รึเปล่าว่าเขาเป็นของเธอ”
น้ำเสียงของไมอาเรียบแต่เฉียบคมพอจะกรีดความอดทนของคนฟังจนแทบขาด ใบหน้าของน้ำฝนเปลี่ยนสีทันที ความสะใจที่เคยฉายอยู่ในดวงตาหายไปในพริบตา เปลี่ยนเป็นโท
