เพนท์เฮาส์ธีสิส
ประตูลิฟต์ส่วนตัวเลื่อนเปิดออก ไมอาก้าวออกมาพร้อมช่อดอกไม้ช่อเล็กในมือ เป็นดอกไม้ธรรมดาๆ ที่ไม่ได้หรูหราหรือมีราคาแพงอะไรนัก แค่ดอกยิปโซขาวกับกุหลาบสีจางสามสี่ดอกถูกมัดรวมด้วยโบสีครีม เธอเลือกมันจากร้านริมทางระหว่างเดินทางมาที่นี่ ซึ่งเธอตั้งใจซื้อมาให้ธีสิสในวันวาเลนไทน์
และแม้จะไม่มีสถานะ ไม่มีคำหวาน ไม่มีแม้แต่ความแน่ใจว่าเขาจะพอใจหรือไม่ แต่เธอก็ยังอยาก ‘ให้’ โดยไม่รู้เลยว่าปลายทางข้างหน้า…จะต้องเจอกับอะไร
มือบางเอื้อมไปกดรหัสประตูที่เขาให้ไว้จนเสียง ‘ติ๊ด’ ดังขึ้นเบาๆ ตามด้วยเสียงกลอนเปิดประตูคุ้นเคย
ไมอาผลักประตูเข้าไปในห้องที่กว้างขวางและเงียบสงบ กลิ่นน้ำหอมเฉพาะตัวของธีสิสยังคงอบอวลในอากาศแบบที่ไม่ว่าจะมากี่ครั้งก็ยังคุ้นจมูก
“พี่ธีสิส…” เธอเอ่ยเรียกเสียงเบาอย่างไม่แน่ใจว่าเขาอยู่หรือไม่ เธอกวาดสายตามองหาเขาแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า หากแต่ไฟในห้องยังคงสว่าง
