สามสาวเดินกลับมาที่โต๊ะอย่างเงียบๆ โดยมีไมอาเป็นคนเดินนำอยู่ตรงกลาง คะนิ้งกับมิลินเดินประกบข้าง ทั้งสองสาวพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติตามที่ไมอาขอไว้ก่อนหน้านี้ แต่แววตาที่ทั้งคู่ลอบมองเพื่อนสนิทกลับเต็มไปด้วยความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด
ภีมที่นั่งอยู่ฝั่งเดิมก็รับรู้ได้ทันที เขาเหลือบตามองกลุ่มเพื่อนสาวพลางยกแก้วดื่มเงียบๆ ไม่ได้เอ่ยถามอะไรตรงๆ แต่ก็พอเดาได้ว่าไมอาคงบอกเรื่องธีสิสกับยัยสองคนนี้แล้ว
บรรยากาศที่โต๊ะยังคงครื้นเครงไปตามเสียงดนตรีและเสียงพูดคุยของโต๊ะอื่นๆ แสงไฟสลัวเคลือบทับบรรยากาศให้ดูผ่อนคลายและอบอุ่นกว่าช่วงต้นไม่น้อย ไวน์ขวดที่สองถูกเปิดเพิ่ม และแต่ละคนก็เริ่มหน้าแดงระเรื่อ บ้างก็หัวเราะง่ายขึ้นผิดปกติ
“กูขอกลับก่อนนะ” ภีมพูดขึ้นพลางคว้ากระเป๋า
“หืม ทำไมกลับไวจัง” มิลินถามเสียงอ้อแอ้
“พรุ่งนี้มีงานเช้า เดี๋ยวหน้าโทรม” ภีมพูดพร้อมทำหน้าทำตาน่ารักตามสไตล์ หันไปยกมือบ๊ายบ
