เมื่อทัพเคลื่อนออกมาจากเมืองหลวงก็ได้เร่งความเร็วขึ้นเพื่อไปให้ถึงเมืองข้างหน้าก่อนท้องนภาจะเปลี่ยนสี ระหว่างนั้นเองสายลมก็พัดพาเอากลิ่นอายของดินและพืชขึ้นมา จางลี่ซือเหม่อมองออกไปไกลพลางนึกถึงช่วงเวลาวัยเยาว์…
อันตงหยางซึ่งนำทัพเคลื่อนที่อยู่ด้านหน้า หันหลังมองรถม้าของสตรีของตน ผ้าม่านพริ้วสะบัดไปตามสายลมเย็น ๆ ทำให้ฝ่ามือหนาจับบังเ**ยนแล้วกระตุกบังคับหัวม้าให้ย้อนกลับมายังรถม้าของอิสตรี
ร่างบอบบางนอนพิงหมอนอยู่ภายในโดยมีนางกำนัลทั้งสองดูแล บนตัวนางมีผ้าห่มคลุมคลายหนาว บุรุษบังคับอาชาคู่ใจเข้าใกล้รถม้าก่อนจะยื่นมือออกไปปิดหน้าต่างด้วยเสียงเบาที่สุดเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนการพักผ่อนของนาง
จนกระทั่งเคลื่อนทัพมาจนถึงหมู่บ้านใกล้เคียง สถานที่พักถูกจัดเตรียมเรียบร้อยก่อนที่ประตูรถม้าจะเปิดออก ซูเจินและเป่าเป้ยรีบออกมาจากรถม้าเพื่อให้อันตงหยางได้ทำตามใจ
ดวงตาคมมองร่างบอบบางอยู่พักหนึ่งอย่างช
