“ลงมา”
เห็นสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไรจักรทิพย์ก็เอ่ยเสียงเข้มงวด ดวงตาคมปลาบมองหญิงสาวอย่างบีบบังคับ นั่นทำให้มนตระการเลี่ยงไม่ได้ที่จะก้าวลงจากรถด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไรนัก
“มนไม่เข้าใจว่าทำไมคุณจักรต้องพามนมาด้วย”
“ฉันบอกเธอแล้วไงว่าเป็นคุณนายไตรลักษณ์อย่าหวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบาย”
จักรทิพย์แสร้งเอ่ยเสียงกระด้างก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือเล็กแล้วฉุดหญิงสาวลงจากรถ มนตระการแทบจะเสียหลักเพราะขยับเท้าตามขาที่ยาวกว่าไม่ทัน หญิงสาวพยายามเร่งฝีเท้าจนกระทั่งได้หายใจหายคออย่างสะดวกเมื่อจักรทิพย์หยุดเท้าตรงลานกว้างที่คนงานกำลังขนกระสอบข้าวโพดขึ้นรถบรรทุกขนาดใหญ่
“มีอะไรติดขัดไหม”
“ไม่มีครับนาย”
“อืม”
จักรทิพย์ครางรับในลำคอ เห็นว่าไม่ติดปัญหาอะไรชายหนุ่มก็พามนตระการเดินออกจากตรงนั้น มุ่งหน้าเข้าไปในส่วนของไร่ข้าวโพดที่ทั้งคู่เพิ่งจะขับรถผ่านมา
“สวัสดีค่ะนาย”
“มี
