ตอนที่ 16
957 คำ
แม้ตั้งใจจะให้เวลาตัวเองได้คิดไตร่ตรองถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวเองและพีรดนย์ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ให้เวลาเธอได้ทำอย่างนั้น เพราะหลังจากหายป่วยเขาก็แวะมาทานข้าวที่ร้านของเธอทุกเย็น บางครั้งมาคนเดียวบางครั้งก็มากับเพื่อนของเขาหรือลูกค้า จนตอนนี้เด็กๆ ในร้านเริ่มรู้และแซวเธอ รวมถึงคุณลุงคุณป้าและปริญญาด้วยที่ออกอาการยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเขามา ดูเหมือนว่าใครๆ จะพากันปลื้มและเห่อเขาไปตามๆ กัน น่าหมั่นไส้จริงๆ
ตอนนี้ผ่านมาหลายเดือนจนแขนเขาหายเป็นปกติ เขาก็ยังคงแวะมาที่ร้านเธอสม่ำเสมอ จนกลายเป็นส่วนหนึ่งของร้านไปแล้ว หลังๆ มานี้คุณลุงคุณป้ามักจะเชิญเขามาทานข้าวด้วยกันแบบครอบครัว ไม่ได้มาในฐานะลูกค้าอีกแล้ว ถ้าการเข้ามาทำความรู้จักกับครอบครัวของเธอคือการเก็บคะแนน ก็ถือว่าเขาสอบผ่านได้คะแนนเต็มไปอย่างง่ายดาย ส่วนเธอที่ตั้งป้อมไว้ตั้งแต่แรกเพราะกลัวการผิดหวัง เมื่อถูกเขารุกประชิดอย่างหนักแบบนี้ กำแพงที่เธอตั้งเอาไว้ก็สั่นคลอนอย่างรุนแรงเช่นกัน ระหว่างที่ธิญาดากำลังเคลียร์เอกสารอยู่ที่เคาน์เตอร์แชทกลุ่มก็เด้งขึ้น เมื่อหยิบมาดูก็พบว่าเป็นชนาภานั่นเอง
‘ทุกโคนนน พรุ่งนี้วันหยุด คืนนี้ไปยืดเส้นยืดสายกันดีกว่า’
‘ดีเลย ทำงานยิงยาวมาหลายอาทิตย์ กำลังอยากไปพักผ่อนอยู่พอดี’
‘ยังไม่เข็ดอีกหรือไง คราวก่อนเกือบตายกันมาแล้วนะ’
‘โถ่ มันเป็นอุบัติเหตุนะเกรซ ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆ หรอก หรือว่าเธอยังกลัวอยู่ ยังฝันร้ายอยู่หรือเปล่า’ เมื่อนึกขึ้นได้ยุพเรศก็ถามด้วยความเป็นห่วง’
‘เปล่าหรอก มีแค่ช่วงแรกๆ เท่านั้นแหละ ตอนนี้ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ฉันไม่ได้ฝันร้ายแล้วล่ะ’
‘ค่อยยังชั่ว คิดว่าเธอจะมีภาวะ PTSD ซะอีก โชคดีที่ไม่เป็น’
‘งั้นเพื่อความปลอดภัย เราต้องเลือกไปที่ที่มีมาตรฐาน เราไป Six Sense กันดีกว่า วันนี้วันศุกร์ด้วยปิดร้านแล้วไปกันนะเกรซ เดี๋ยวฉันไปรับที่คอนโด’
‘แต่ฉัน…’ ธิญาดาลังเล
‘เธอไม่อยากแอบไปดูน้องดลคนหล่อหรือไง ไม่อยากรู้เหรอว่าลับหลังเธอ เขามีสาวๆ มาวุ่นวายหรือเปล่า ไม่อยากรู้เหรอว่าเขาเจ้าชู้เรี่ยราดไหม’ คำพูดของชนาภาทำให้ธิญาดากลืนคำปฏิเสธลงคอ เธอก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ธรรมดาที่ยังมีความอยากรู้อยากเห็น ก็ดีเหมือนกัน แอบไปดูตอนเขาทำงานเพื่อประกอบการตัดสินใจ เธอจะได้รู้ว่าควรให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอไปในทิศทางไหน
‘ก็ได้’
‘มันต้องอย่างนี้สิ รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง’
‘ไม่อยากจะเชื่อเลยอะ ไปครั้งก่อนฉันชวนพวกเธอไป เพราะอยากไปกรี๊ดนักร้อง แต่วันนี้ไปอีกครั้งเป็นการพาเพื่อนตัวเองไปแอบดูแฟนที่เป็นนักร้อง’ ยุพเรศพิมพ์ตอบกลับมาปิดท้ายด้วยสติ๊กเกอร์ล้อเลียน
‘แฟนที่ไหน ฉันกับเขายังไม่ได้เป็นแฟนกันสักหน่อย’
‘จ้า ยังไม่ใช่แฟนแต่เช้าถึงเย็นถึง เขาไม่สบายก็ไปดูแลเขาถึงคอนโด ถอดเฝือกก็ไปเป็นเพื่อนเป็นกำลังใจ หลอกเด็กอนุบาลยังไม่เชื่อเลยเกรซ’
‘เขายังไม่เคยพูดเลยว่าฉันเป็นแฟน ไม่เคยขอฉันเป็นแฟนเลยด้วย’
‘แล้วถ้าเขาขอ เธอจะตกลงไหม’ ชนาภาถามเข้าเป้าอย่างอยากรู้ เพราะแอบเชียร์เพื่อนสนิทกับพีรดนย์มาตลอด
‘ไม่รู้ ให้เขาขอก่อนแล้วกันค่อยตอบ ตอนนี้ยังคิดไม่ออก’
‘แหม มัวชักช้าเดี๋ยวพวกชะนีที่ไปเฝ้าเขาเล่นดนตรีทุกศุกร์คาบเอาไปกินนะยะ’
‘ถ้าเขาทำตัวเป็นอาหารหมา คาบไปได้ง่ายขนาดนั้นก็ไม่เป็นไร’
‘หูยย แรงมาก’
‘แร๊งง แต่ฉันว่าเขาไม่ยอมเป็นอาหารหมาหรอก แต่จะเป็นเสือขย้ำเธอต่างหาก อิอิ’
‘เห็นด้วยกับเพื่อนนาค่ะ เอาเป็นว่าคืนนี้ห้าทุ่มเจอกัน ฉันทำงานก่อน’ ธิญาดาวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะและเริ่มคิดว่าจะใส่ชุดไหนไปดีในคืนนี้
ห้าทุ่มนิดๆ ชนาภาก็ขับรถมาจอดที่หน้าคอนโดของธิญาดา รอไม่นานก็เห็นเพื่อนสนิทเดินออกมาจากล็อบบี้ในชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวรัดรูปสีดำสุดเซ็กซี่โชว์เนินอกอวบอิ่มรำไร เส้นผมยาวสลวยสีดำถูกปล่อยไปตามธรรมชาติใบหน้าสวยถูกตกแต่งเพียงบางเบาแต่งดงามจนยากจะละสายตา
“นี่เธอตั้งใจแต่งตัวไปฆ่าสาวๆ ทั้งผับให้ดับสนิทเลยใช่ไหม” ชนาภาถามทันทีเมื่อเพื่อนเปิดประตูขึ้นมาบนรถ
“ฉันว่ายัยเกรซไม่ได้ตั้งใจแต่งตัวไปฆ่าใครหรอก แต่ตั้งใจแต่งไปให้สวยคนเดียวในสายตาของนักร้องสุดฮ็อตของผับมากกว่า” ยุพเรศแซวจึงได้ค้อนงามๆ จากเพื่อนเป็นการตอบแทน
“พูดมากจริงเธอเนี่ย ฉันก็แต่งธรรมดา”
“ฉันจะคอยดูว่าไอ้ชุดธรรมดาเนี่ย คงมีใครบางคนตาลุกบ้างล่ะ”
“เขาเจอผู้หญิงสวๆ รายล้อมคงไม่ตื่นเต้นกับฉันหรอก”
“คอยดูก็แล้วกัน” ยุพเรศกล่าวอย่างมั่นใจว่าพีรดนย์จะต้องตะลึงกับความสวยและเซ็กซี่ของเพื่อนเธออย่างแน่นอน สาวๆ อื่นจะสวยแค่ไหน ก็ไม่สู้คนในใจที่เขาให้ความสนใจหรอก
- ผู้เขียน
