พีรดนย์กลับมาที่ Six Sense ซึ่งเป็นเวลาที่ผับปิดบริการแล้ว ชายหนุ่มตรงไปยังห้องใต้ดินที่เป้าหมายถูกลากไปเก็บไว้ที่นั่น เมื่อเขามาถึงก็พบร่างของคนที่เขาต้องการพบมากที่สุดกองอยู่กับพื้น โดยมีเพื่อนของเขาทั้งสามคนนั่งจิบแอลกอฮอล์เฝ้าอยู่อย่างสบายอารมณ์
“มาแล้วเหรอ กูคิดว่ามึงไปส่งคุณเกรซแล้วจะยาวไม่กลับมาที่นี่แล้วซะอีก” ต้นกล้าแซว แต่แอบขนลุกกับแววตาของเพื่อนที่มองไปยังร่างที่นอนขดตัวอยู่กับพื้น เพราะโดนศิระเล่นงานไปก่อนหน้าแล้ว โทษฐานที่บังอาจมาก่อเรื่องในถิ่นของมัน พีรดนย์เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าร่างที่นอนตัวงอสั่นงันงก เมื่อเห็นเขามันก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาหวาดกลัว
“มึงใช่ไหมที่บังอาจแตะตองผู้หญิงของกู”
“ผม…ขะ…ขอโทษ ผม…ไม่ได้…ตะ…ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้ตั้งใจแต่มึงทำคนของกูขาแพลง แถมยังช้ำไปทั้งตัวเนี่ยนะ มึงรู้ไหมว่ากูถนอมเขาแค่ไหน แล้วมึงเป็นใคร กูถามว่ามึงเป็นใครถึงบังอาจมาทำร้า
