3. คิดจริงจัง
901 คำ
หมับ!
"หื้ม....อะไรหรอพอล มีอะไรติดหน้าเอยหรือเปล่า" เธอรีบเอี้ยวตัวเล็กน้อยหันไปถามแฟนหนุ่ม ที่จู่จู่มาจับแขนเรียวเล็กในช่วงจะก้มหน้าไปดูในถังเครื่องมือ
"ระวังหน่อยเอย มีแต่คนมองเสื้อเอยนะ" พอลสบัดเสื้อช็อปสีเข้มของตัวเองมาสวมทับบนร่างบาง ปกติเธอไม่ชอบใส่เวลาเรียนภาคปฏิบัติ เพราะในโรงยิมอากาศค่อนข้างร้อน
ยิ่งเสื้อนักศึกษาสีขาวเวลามีเหงื่อจะเห็นสัดส่วน แค่เขาคาดการณ์จากภายนอก ยังรู้เลยว่าของแฟนสาวขนาดไม่ธรรมดา
"เอยลืมไปเลย ขอบคุณนะพอลใส่ใจกับเอยดีจัง" มือขาวบางเอื้อมไปบีบแก้มสากเบาๆ รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนหวงใบหน้าหล่อแต่เขาก็ไม่เคยห้ามเธอสักครั้ง
"ไม่หวานกันสักนาทีได้ป่ะวะ ทำร้ายจิตใจคนโสดอย่างกูเกิน" ชนัตถ์ส่งเสียงแซว ในมือเขาสองข้างแบกอุปกรณ์ไว้เรียนข้างนอกสถานที่
"อิอิ...เราแยกตัวไปดีกว่า เดี๋ยวมีคนไม่ตั้งใจทำงานส่งอีก" เอิงเอยหลุดหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกมือโบกให้พอลแยกไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ
"มึงแน่ใจว่าจริงจังกับเอยจริงๆ ใช่ไหม" ชนัตถ์เดินแยกตัวมาพร้อมกับเพื่อนชาย เลยตั้งคำถามที่อยากรู้
"ถึงขั้นนี้แล้วนะเว้ย ยิ่งปีสุดท้ายพวกเราก็จะจบกันด้วย กูนี่คิดไปไกลถึงขั้นแต่งงานเลยนะ"
"ดีแล้ว ถ้ามึงไม่ได้เล่นๆ กับเอย เพราะกูเห็นว่าเอยเป็นเพื่อนพวกเราด้วยคนนึง" มิลตันบอกเตือนสติ
"มาอย่างพระเอกเลยนะมึง คนอย่างกูเวลาจริงจังแล้วไม่มีอะไรมาเปลี่ยนกูได้หรอก รอให้เอยรักกูก่อน จะรีบให้พ่อแม่ไปสู่ขอเลย" เขาเชื่อมั่นอย่างนั้นว่าเอิงเอยจะเป็นผู้หญิงที่หยุดความเจ้าชู้ของเขาได้
"เห็นอย่างนี้กูค่อยสบายใจหน่อย"
"น่ารักจัง" เอิงเอยบังเอิญเดินผ่านมาทางข้างหลัง ได้ยินบทสนทนาของพวกชายหนุ่ม บนใบหน้าสวยเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แอบชื่นชมความคิดอยู่ห่างๆ ที่ไม่ว่ายังไงก็นึกถึงเธอตลอด
ช่วงเย็น_
"ไอพอลที่สนามแข่งรถมึงปัญหาอะไรกันว่ะ?" ชนัตถ์รีบเข้าถามเพื่อนสนิท หลังเห็นว่าบอดี้การ์ดข้างกายของพอลมาดักรอพบถึงตึกคณะ ดูจากท่าทีก็น่าจะมีเรื่องร้อนใจไม่น้อย
"มีคนแอบเผาของข้างสนามว่ะ ดีที่มันเข้าไปไม่ถึงข้างในตึก" ใบหน้าคมคายเคร่งเครียด เขาเว้นระยะห่างไม่ให้เอิงเอยได้ยินระหว่างที่เธอรอให้ไปส่งคอนโด
"ใครว่ะ อริเก่ามึงอีกใช่ไหม"
"กูว่าพวกไออชินั่นแหละ เมื่อคืนมันเสียพนันไปหลายล้าน"
"....." เอิงเอยที่สงสัยว่าพอลมีธุระด่วน เลยรีบเดินกลับมาหาเผื่อเขาต้องการไปที่อื่นก่อน แล้วเธอก็เลือกจะเดินทางกลับคอนโดเองได้
"ไอเหี้ยชิ มันไม่เลิกกวนตีนมึงสักทีว่ะ ให้คนของพ่อกูจัดการเลยไหม"
"เอย...ไม่ไปรอในรถล่ะ มายืนข้างนอกมันร้อนนะ" พอลหันตัวกลับมาเห็นแฟนสาว เลยสนใจเธอก่อนจะพูดอะไรต่ออีก
"ถ้าพอลมีเรื่องสำคัญ ไปทำก่อนก็ได้นะ เอยกลับเองได้สบายมาก" มันรู้สึกแปลกๆ หลังได้ยินประโยคนึง ซึ่งเธอเลือกจะเงียบไว้ ไม่มีคำถามให้แฟนหนุ่มลำบากใจตอนนี้
"พอลแค่จะไปเซ็นต์เอกสารนิดเดียวเอง แค่นี้สบายมาก" เขายกมือห้ามเพื่อนรักไม่ให้พูดอะไรต่อ กลัวว่าแฟนสาวจะเป็นห่วง ชนัตถ์เลยส่งสัญญาณแยกตัวกลับก่อน
"แต่เอยว่าหน้าพอลซีดๆ นะ แอบทำงานหนักจนลืมพักผ่อนหรือเปล่า" เธอขยับไปใกล้ร่างสูง แหงนหน้าขึ้นสำรวจใบหน้าคมที่คนอื่นมองว่าดูร้าย แต่หลายเดือนมานี้เธอกลับมองว่าเขามีจิตใจดีคนนึง
"เมื่อคืนได้นอนไม่กี่ชั่วโมงเอง จัดแข่งรถเสร็จก็เกือบเช้าแล้ว" มุมปากสีเข้มกระตุกยิ้มพอใจ ที่เห็นเอิงเอยเป็นห่วงเขาอย่างไม่ต้องเรียกร้อง เลยลืมให้ความสำคัญกับเรื่องที่เกิดขึ้น
"งั้นเอาอย่างนี้ไหม ให้เอยนั่งรถไปเป็นเพื่อน ดีกว่าพอลเผลอหลับตอนขับรถนะ"
"เอยเป็นห่วงเราเหรอ?" คนบอกแอบคาดหวังบางอย่างในคำถามนั้น เลิกหัวคิ้วดกรออีกฝ่ายตอบ
"เราถามว่าให้เรานั่งรถไปเป็นเพื่อนไหม?" เธอเริ่มใช้น้ำเสียงจริงจัง เมื่ออีกฝ่ายเบี่ยงเบนประเด็น
"ได้...ไม่มีปัญหา เรายิ่งไม่อยากอยู่ห่างเอยนานๆ "
"เรากลัวเกิดอุบัติเหตุต่างหาก!" ร่างบางตอบกลับเสียงหนักแน่น รีบจับประตูรถเปิดขึ้นไปนั่งที่เดิมทุกครั้ง ประเดี๋ยวอีกฝ่ายจะคิดว่าเธอแอบรักเขา ติดตรงที่ปากแข็งไม่ยอมบอกก่อน
"หึ...มีความสุขโครตๆ " พอลหัวเราะให้กับตัวเอง ท่าทีของแฟนสาวทั้งน่ารักและมีผลต่อความรู้สึกเขาอีกหลายเท่า ก่อนจะรีบขึ้นนั่งตรงตำแหน่งเดิม ถึงนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องรอให้ไปจัดการ
.......................................
- ผู้เขียน
