4. เริ่มรู้สึกแปลกๆ
808 คำ
สนามแข่งรถ_
"เอ็งให้คนเอาขนมไปเสิร์ฟเอยหรือยัง" น้ำเสียงเข้มเอ่ยถามกับลูกน้องคนสนิท เขามีเรื่องเร่งรีบไม่ทันได้คุยอะไรให้แฟนสาวฟัง จนต้องให้เอิงเอยนั่งรอในห้องทำงานเปิดภาพยนต์ดูคั่นเวลา
"เรียบร้อยแล้วนะครับ" ไปร์ทบอก ชุดสูทสีดำเนียบยืนเคียงข้างเจ้านายเด่นตรงกลางสนามกว้าง แม้พอลจะยังใส่ชุดนักศึกษาสวมเสื้อช็อปสีเข้มอยู่
"มีมันคนเดียวเท่านั้นแหละที่ลอบกัดกูได้"
"ครั้งนี้เราไม่สมควรจะบุกไปหามันนะครับ เหมือนมันมีแผนล่อให้พวกเราเข้าถิ่นมัน" บอดี้การ์ดคนสนิทเอ่ยเตือน
"แต่กูจะไม่ปล่อยให้มันได้ใจเด็ดขาด! ตัดตารางแข่งรถของมันพรุ่งนี้ออกทั้งหมด" หางตาคมยังเหลือบนมองเห็นพื้นที่เสียหายจากเพลิงไหม้ มีพวกคนงานจำนวนนึงกำลังเร่งซ่อมแซม
เขาเคยได้ที่ดินตรงนี้จากบิดา นำมาสร้างเป็นสนามแข่งรถเพราะด้วยความชอบ จนมันประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงดังไกลถึงต่างประเทศ
"ได้ครับนาย"
"จัดการต่อ กูจะเข้าไปดูเอยหน่อย" ร่างสูงโปร่งก้าวเท้าเดินมาทางตึกสำนักงาน ก่อนจะเลี้ยวเข้าห้องประจำตำแหน่ง แต่ดันไม่พบใครอยู่เลยแม้แต่แฟนสาวที่ให้นั่งรอตรงนี้
"ไปไหนล่ะเอย! เอยอยู่ในห้องไหม" น้ำเสียงเข้มตะโกนถาม มีประตูอีกด้านนึงเป็นห้องส่วนตัวเข้าไปได้เฉพาะเขา หรือว่าแฟนสาวจะอยากใช้ห้องน้ำทว่าเธอก็ไม่รู้รหัสปลดล็อคอยู่ดี
"เอย! อยู่ในห้องไหม ไปไหนของเอยนะ" ฝ่ามือหนาจะล้วงเอาโทรศัพท์ต่อสายหา ก็เห็นเครื่องมือถือเคสลายการ์ตูนอยู่ จะเป็นของใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่ของเอิงเอย
"เอยไปไหน?" พอลเดินออกมาถามบอดี้การ์ดหน้าประตูห้องทำงาน ดูจากวี่แววแล้วไม่น่าจะมีคนอยู่ข้างในได้
"เมื่อกี้คุณเอยขอเดินกลับที่รถครับ"
"กลับไปที่รถ? จะไปเอาอะไรว่ะ?" น้ำเสียงเข้มพึมพำถาม ก่อนจะรีบเร่งไปยังรถสปอร์ตคันหรู ทั้งที่กุญแจมันอยู่กับเขา
"พอลมาพอดีเลย เอยไม่รู้ว่าต้องเดินไปทางไหนต่อ" เอิงเอยพูด เมื่อเห็นว่าแฟนหนุ่มเดินตรงมาทางนี้ หลังจากที่เธอวนหาห้องน้ำอยู่นาน เลยหลงเส้นทางวกวนใต้ตึก จำได้เพียงลานจอดเท่านั้น
"เอยจะเอาอะไรที่รถหรือเปล่า ทำไมไม่ขอกุญแจเรามาด้วยล่ะ"
"ไม่ใช่นะ เราไม่ได้จะมาเอาของ เราจะไปห้องน้ำแต่หลงทาง ยังไม่ได้เข้าเลย" น้ำเสียงหวานบอก ยู่ปากย่นอย่างคนกลัวความผิด ที่มาสร้างความวุ่นวายให้อีกฝ่ายหรือเปล่า
"เอยไปเข้าในห้องเราดีกว่า ข้างนอกมีแต่พวกลูกค้า คงไม่เหมาะหรอก" ถึงจะแปลกใจแต่เขาเลือกจะเก็บไว้เพียงลำพัง ดีกว่าทำให้คนข้างกายต้องอึดอัดกับความตรงไปตรงมา
"เอางั้นก็ได้ เมื่อกี้เอยดูหนังสนุกมากเลยนะ ถ้าพอลอยู่ด้วยต้องหลุดขำไปกับเราแน่ๆ "
"แสดงว่าแอบเปลี่ยนเรื่องชัวร์เลย พอลนึกว่าจะดูเรื่องผีแล้วกลัวมากอดกันซะอีกนะเนี้ย" ฝ่ามืออบอุ่นวางบนศรีษะเล็ก เดินผ่านประตูห้องประจำตำแหน่ง พบบอดี้การ์ดเฝ้าด้านหน้าคนใหม่
"ไม่มีทาง เอยไม่ใช่คนขวัญอ่อน"
"ทางนี้เลยครับ รหัสก็วันเกิดเอยกับเรา ถ้าอยากใช้อะไรในห้องหยิบได้ทั้งหมดไม่ห้าม" เขากดปลดล็อครหัสให้อีกฝ่ายเห็น เผื่อวันใดวันนึงเอิงเอยอยากใช้ห้องน้ำส่วนตัวอีก จะได้ไม่ไปหลงทางอยู่ด้านนอก
"โห...เหมือนกับในหนังเลยนะ แค่เจ้าของสนามรถแข่งไม่ใช่พวกมาเฟียเถื่อนๆ แน่นะพอล" ดวงตาคู่สวยสีน้ำตาลเบิกโต เมื่อเห็นภายในห้องลับและตู้เซฟขนาดใหญ่ สิ่งของเครื่องใช้หรูหรา ยังคงตกแต่งสไตล์โทนสีเข้ม
"เห็นแฟนตัวเองเป็นคนยังไง?"
"อิอิ...เราไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะ พอลไปนั่งดูหนังรอก่อนเลย"
"ครับ" ร่างสูงโปร่งเลือกจะเดินออกไปก่อน เผื่อว่าแฟนสาวอยากเป็นส่วนตัว ทว่าปลายรองเท้าหนังดันเหยียบกับสิ่งของบางอย่าง มันคล้ายเครื่องดักฟังที่ไม่รู้มาอยู่ตรงนี้เมื่อไหร่
"......" เขาใช้วินาทีนั้นหันมองร่างบาง ซึ่งเธอเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว คงไม่ทันเห็นว่าเขาสะดุดสิ่งของบางชนิด
มือหนาใช้ความรวดเร็วเก็บมันในกระเป๋ากางเกงยีนส์ รีบเดินตรงไปนั่งโซนรับแขก กำลังจะเปิดโปรเจคเตอร์ฉายภาพยนตร์อีกรอบ
........................................
- ผู้เขียน
