3 วันผ่านไป
“อ้วกกก…”
เสียงขวัญข้าวอาเจียนดังลอดออกมาจากห้องน้ำ โมเมรีบก้าวเข้าไปประคอง ลูบหลังให้เพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ขวัญ…แกโอเคไหมเนี่ย?”
โมเมถามเสียงลน มือก็ลูบหลังเบา ๆ ไม่กล้าออกแรงมาก
เจ้าของร่างเล็กหอบหายใจถี่
“อื้อ…ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็ดีขึ้น”
เธอฝืนยิ้ม ทั้งที่หน้าซีดเซียวจนเห็นได้ชัด
แต่เพื่อนสนิททำหน้าไม่เชื่อ
“ไม่เป็นไรบ้าอะไร! เพิ่งออกจากโรงบาลได้ไม่ถึงสามวัน แกก็จะล้มอีกแล้วเหรอ?”
“จะเป็นอะไรก็บอกมาเถอะน่า อย่าเก็บไว้คนเดียว”
ขวัญข้าวก้มหน้า ไม่กล้าสบตาเพื่อนสนิท
ในใจเธออยากระบายทุกอย่าง อยากบอกว่าเธอกำลังจะมีเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ในท้อง
แต่เธอกลัว…กลัวจะทำให้โมเมต้องมาลำบากใจไปกับเธอด้วย
เรียวปากสีหวานพูดเสียงเบา
“ไม่เป็นไรจริง ๆ โมเม…ฉันแค่อาจจะพักผ่อนน้อยไปหน่อย”
ก่อนจะแถไปเรื่อย
“เดี๋ยวก็หายแล้วล่ะ แค่เมาอาหารนิดหน่อยเอง”
โมเมขมวดคิ้วแน่น มองเพื่อนรักอ
