วันรุ่งขึ้น
ติ้ง!
เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้ขวัญข้าวที่กำลังนั่งเหม่อสะดุ้งเล็กน้อย
เธอหยิบมันขึ้นมาดู เห็นข้อความจากรามที่ส่งมา
“วันนี้ไม่มีเรียนครับ ขวัญ เดี๋ยวพี่ไปหา รอพี่แป๊บนึงนะ”
ขวัญข้าวลังเลเล็กน้อย เธอมองจอมือถืออยู่นาน ก่อนจะพิมพ์ตอบไปช้า ๆ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ราม ขวัญโอเคแล้ว พี่ไม่ต้องลำบากมาหรอกค่ะ”
แต่ราวกับว่ารามตั้งใจแน่วแน่
ไม่ถึงนาทีถัดมา เขาก็โทรเข้ามาทันที
ขวัญข้าวลังเลเล็กน้อยก่อนจะกดรับสาย
“ฮัลโหล…พี่ราม?”
ปลายสายเป็นเสียงทุ้มนุ่มที่แฝงความห่วงใยอย่างชัดเจน
“พี่ไม่ลำบากหรอก ขวัญอยู่คนเดียวพี่เป็นห่วง…นอนโรงพยาบาลทั้งที จะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ยังไง”
ขวัญข้าวเม้มปากแน่น รู้สึกอุ่นใจ แต่ก็ไม่อยากให้เขาต้องมาเป็นห่วงเธอมากไปกว่านี้
“ขวัญไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วค่ะ แค่ไข้หวัดเอง พรุ่งนี้หมอก็ให้กลับบ้านแล้ว พี่รามไปพักเถอะค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง”
เสียงหัว
