ตอนนี้เวธัสนิ่ง ในมือถือสมุดบันทึกเล่มแรกยังอุ่นไอความรู้สึกอยู่ในมือ แต่เขาค่อย ๆ วางมันกลับไว้ที่เดิม
ก่อนที่สายตาจะชะงักกับอีกเล่มหนึ่ง ปกหนังสีน้ำตาลเข้ม มีรอยขูดขีดจากกาลเวลา
บนสันปกเขียนไว้ด้วยลายมือสวยชัดเจนว่า…
“บันทึกสำคัญของข้าวขวัญ”
เวธัสหยิบมันขึ้นมาอย่างลังเล และค่อย ๆ เปิดผ่านหน้าไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย จนกระทั่ง… สายตาเขาหยุดลงที่ หน้าสุดท้ายสองหน้า
ข้อความที่บรรจงเขียนด้วยลายมือชินตา ปรากฏขึ้นชัดเจนใต้แสงสลัว ๆ
“ตอนเด็ก ๆ เวย์ชวนฉันออกไปเที่ยวบ่อยมาก”
“แต่พูดตรง ๆ เลยนะ… ฉันไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่”
เวธัสขมวดคิ้ว หัวใจเต้นแปลก ๆ
“ฉันก็เลยขอร้องให้ขวัญ ปลอมเป็นฉันแทน จากนั้นไปเที่ยวกับพี่เวย์แทน...”
มือของเวธัสเริ่มสั่นโดยไม่รู้ตัว ขณะที่อ่านต่อไป…
“ขวัญเองก็ยอมทุกครั้ง แม้จะชอบหลงทาง… น้องสาวซื่อบื้อเอ๊ย”
“แต่มีครั้งนั้น...ครั้งนั้นที่เวย์หลงป่า ขวัญเองไปแทนฉัน
