อีกด้านของมะปราง
ณ ห้องรับแขกบ้านหลังใหญ่ แสงแดดลอดผ่านผ้าม่านอย่างหม่นมัว
เพี๊ยะ!
เสียงฝ่ามือดังเพี๊ยะ! กังวานสะท้อนทั่วห้องหรูหรา
บิดาของเธอพูดเสียงกร้าวดั่งฟ้าคำราม
“ใครสั่งสอนให้แกทำตามอำเภอใจแบบนี้ฮะ!?”
มะปรางผงะถอย มือเรียวกุมข้างแก้มที่แดงช้ำ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความเจ็บและอับอาย
หญิงสาวพูดเสียงสะอื้นปนโกรธเกรี้ยว
“พ่อ! แต่นังเด็กที่ชื่อขวัญนั่นมันแย่งเวย์ไปจากมะปรางนะคะ ถ้าไม่ใช่มัน เวย์คงไม่ทิ้งมะปราง...มะปรางก็แค่.....!”
ผู้เป็นบิดาชี้นิ้วตรงหน้าอย่างเกรี้ยวกราด
“ผู้ชายแกหาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้! แต่ชื่อเสียงและยศตำแหน่งของฉันน่ะ ไม่ได้หามาง่าย ๆ!”
“นี่แกอยากมีจุดจบเหมือนนังลิตา ลูกไอ้ไตรภพเหรอ? เห็นไหมเมื่อหลายปีก่อน...ว่ามันมีจุดจบยังไง?”
มะปรางหน้าถอดสี หายใจหอบถี่ด้วยความกลัวแฝงอยู่ในความโกรธ
มะปรางเสียงเบาแต่ยังแฝงแรงต้าน
“แต่มันก็มีคนรับผิดให้แล้วไม่ใช่เหรอพ่อ? มันไ
