๒.๐๕
คุณเสาวลักษณ์เสียงสูงหลังทราบว่า คุณอุทัยยอมให้เทวเนตรกลับไปซ้อมมวยต่อ
“แต่ลูกเป็นเด็กดื้อเงียบมากนะคุณ”
คุณอุทัยยิ้มตอบ “เราต้องคิดกลับอีกมุมนะครับ ว่าลูกเราเป็นเด็กมีความเชื่อมั่นในตัวสูงมาก เราควรถอยดูห่าง ๆ และสนับสนุนลูกดีกว่า อนาคตเป็นของเขาที่ต้องตัดสินใจเองครับ”
“ถ้าเราผิดล่ะ”
“ก็ต้องปล่อยให้โชคชะตาและฟ้าลิขิตแหละ สักวันต้องมีการพลัดพราก เราสองคนอยู่กับเขาตลอดกาลไม่ได้หรอกครับ”
“ตอนนี้กลัวว่าไอ้เด็กบ้าสามคนนั้นจะกลับมาแก้แค้นนะสิ ไม่อยากให้ลูกต้องมาเจอเช่นวันนี้อีกค่ะ”
“ผมไม่ห่วงข้อนี้เลย ลูกได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นนักสู้ตัวจริง”
**********
ผมประหลาดใจมาก ที่ไม่มีใครเลยเล่าเรื่องผมแอบหนีไปซ้อมมวย น้าดวงเดือนและป้าปราณีแค่สงสัยก็เก็บเงียบ แต่ปวีณานี่สิ ทั้งที่รู้ความจริงก็ไม่เคยปริปากบอกใคร
ปกติผมเป็นคนไม่ชอบใส่เครื่องประดับจำพวกแหวนหรือสร้อยคอ แต่สร้อยข้อมือสแตนเลสที่
