๒.๐๖
เด็กอายุสิบสองคงไม่ค่อยฝันหรอก หรือฝันแต่ตื่นขึ้นมาก็ลืมหมด ...คุณว่าไหม?
แต่เมื่อคืนผมฝันแปลกมาก มันสมจริงสมจังเหมือนดูหนังฝรั่งในโรงเลยครับ ตื่นขึ้นมายังจำได้และอินกับมันจนรู้สึกเหมือนผมเป็นนักแสดงเสียเอง ผมฝันว่า...
บนท้องถนนที่รถติดสุด ๆ ในเมืองแห่งหนึ่งเหมือนมหานครนิวยอร์กในหนังฮอลลี่วู้ด ชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวลงจากรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่มาก สีสันสดใส รูปทรงสวยเหมือนมาจากโลกอนาคต ชายผู้นั้นมีสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
ทันใด เสียงจากไหนไม่ทราบตะโกนดังใส่ชายคนนั้นว่า “แล้วจะรอสวรรค์หาวิมานอะไรล่ะ วิ่งสิ! วิ่ง!!”
จากนั้น ผมตะโกนกล่าวสำทับ ด้วยเสียงอันดังใส่ชายผู้นั้น “เขาบอกให้วิ่งใช่ไหม? วิ่งสิ วิ่ง!”
ชายคนนั้นเหมือนได้สติ วิ่งสุดชีวิตฝ่าการจราจรอันแสนคับคั่ง
ผมสะดุ้งตื่นกลางดึก ไม่เข้าใจและไม่ใส่ใจความฝันทั้งสิ้น คิดอย่างเดียวตามคำพังเพยโบราณที่ได้ยินมา ว่ากินอิ่มเกินไปก็
