บทที่6 เป็นแค่คนดูแลชั่วคราว
1711 คำ
บทที่6
เป็นแค่คนดูแลชั่วคราว
!!
“ไอ้เธียร...”
“...”
ครับ...ไอ้เธียร คนที่ผมเห็นอยู่ในห้องหมอตอนนี้คือไอ้เธียร มันคือเพื่อนสนิทของผมตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน ซึ่งตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนที่สนิทกันเหมือนเดิม แต่ที่ผมตกใจมันเนี่ย
หนึ่ง...ผมตกใจที่เห็นมันอยู่ที่นี่
สอง...ผมงงว่าแม่งมาอยู่ที่นี่ได้ไง เพราะแม่งไม่ใช่หมอไง
แต่...ผมก็ค่อยๆหันไปดูที่โต๊ะของหมอที่อยู่ข้างๆมันอย่างช้าๆ...ก่อนจะเห็นคนที่นั่งมองผมอยู่คือเมียมัน!
เท่านั้นแหละไอ้สัสเอ๊ย ทำไมผมไม่สืบให้ดีก่อนว่ะว่าเมียไอ้เธียรมันเป็นหมอที่นี่แถมยังเป็นหมอสูติอีก อึ้งจนใบ้แดกเลยกู คือมันจะไม่ทำให้ผมเครียดเลยถ้าเป็นคนอื่นแต่นี้แม่งเป็นเพื่อนไง คือผมไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เลยไม่ว่าจะเป็นเพื่อน แม่ หรือใครก็ตาม ผมอยากให้เรื่องมันเงียบที่สุดแต่ดูท่าแล้วคงจะเงียบยากแล้วล่ะ ถึงไอ้เธียรมันจะไม่ใช่พวกปากสว่างเหมือนไอ้แปลนเพื่อนผมอีกคนแต่ผมก็ไม่ค่อยไว้ใจคนเงียบๆแบบมันเท่าไหร่ไง
“ยืนทำอะไรตรงนั้นล่ะถ้าจะเข้ามาก็เข้ามาสิ” เสียงชฎาพูดกับผมผมก็เลยเหลือบไปมองเธอแวบหนึ่งก่อนจะมองกลับไปที่ไอ้เธียรอีกครั้ง
“เมียมึง?” ไอ้เธียรเลิกคิ้วถามผมพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปที่ชฎา
หึ เป็นการมาโรงพยาบาลที่โคตรเหี้ยผมบอกเลย ผมเริ่มจะเกลียดโรงพยาบาลก็วันนี้แหละ มันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ว่ะ
คือรู้ไงว่าความลับมันไม่มีในโลก แต่นี้ก็เร็วเกิ๊น
“พี่ตฤณเป็น...” สวย หรือหมอสวยเมียที่ไอ้เธียรตามง้ออยู่เหลือบมองไปที่ชฎาแวบหนึ่งก่อนจะหันมาหาผม ผมก็เลยพูดแทรกขึ้นก่อนว่า...
“เป็นคนดูแลชั่วคราวอะครับ” ก็มันจริงไหมว่ะ ถ้าเพื่อนเธอกลับมาเดี๋ยวเธอก็มารับชฎากลับแล้ว
“คนดูแลหรือพ่อเด็กในท้อง มึงเอาดีๆไอ้ตฤณ”
ไอ้เธียร...ผมเบื่อความดีในตัวมันที่มีเท่ากับเศษขี้เล็บฉิบหายเลย ทำเป็นถามผมที่แม่งทำเรื่องระยำกับเมียจนเมียหนีผมยังไม่พูดเลยน่ะ
ก็ที่มันยืนหัวโด่อยู่ตอนนี้ก็เพราะทำเมียเสียใจจนต้องตามมาง้อไง ส่วนเรื่องรายละเอียดผมไม่ขอพูดละกัน จะพูดแค่ว่าไอ้หน้านิ่ง ๆ แบบมันอ่ะก็ระยำพอ ๆ กับผมเปลี่ยนผู้หญิงนั่นแหละ ที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ ผมเกลียดความฉลาดของมันที่ทันทุกเรื่องจริงๆเลยวะ
“เสือกของเรื่องกู ออกไปได้แล้วมึงอะ เมียมึงจะทำงานมึงไม่เห็นหรือไง” ผมบอกมันพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงข้างชฎา
นี่ก็อีกเรื่อง งงฉิบหายว่าทำไมผมต้องกลัวยัยยชฎาหนีกลับแล้วไม่ได้ฝากท้องด้วยว่ะ
“มึงอยู่กูก็อยู่อะ” เอ้า! ไอ้ห่านี่
“มึงจะอยู่ทำเหี้ยอะไรละครับไอ้เธียร...นี่! คนไข้ ส่วนนั้นก็หมอ ส่วนกูก็ญาติคนไข้ แล้วมึงเป็นอะไรทำไมต้องอยู่”
“เป็นผัวหมอไง” ดูมันพูดเข้า ปากมันบอกผมแต่ตานี้เหลือบมองเมียจนจะเหล่อยู่แล้ว แล้วที่พูดไปเมื่อกี้เมียยอมรับเป็นผัวหรือเปล่าเถอะ เหอะ!
“เหรอวะ เหอะ! ผัวหมอแต่ไม่ใช่ผัวคนไข้นี่หว่า ไม่เกี่ยวกันเพราะฉะนั้นเชิญมึงออกไปนั่งข้างนอกครับไอ้เธียร” ผมว่าขึ้นพร้อมกับผายมือเชิญมันออกไป แต่...
“สวยว่าออกไปทั้งคู่นั่นแหละค่ะ ทั้งพี่เธียรแล้วก็พี่ตฤณเลยค่ะ” อยู่ ๆ สวยก็พูดออกมาเสียงแข็งพร้อมกับมองผมสลับกับไอ้เธียรด้วยความเบื่อหน่าย เธอคงจะเริ่มรำคาญผมกับไอ้เธียรเธอเลยทำหน้าแบบนั้น
แต่มันไม่ใช่เรื่องที่ผมต้องออกไปนี่หว่า ไอ้เธียรอะมันคนนอก มันนั่นแหละที่ต้องออกไปคนเดียว
“พี่คงออกไม่ได้อะสวยเพราะพี่ต้องอยู่ด้วย” ผมบอกสวยไป แต่...
“อยู่ทำไม ไม่ต้องอยู่ก็ได้แค่คนดูแลชั่วคราว”
“...”
“...”
“...”
3นาทีต่อมา...
หน้าห้องตรวจหมอ ใช่ครับ ตอนนี้ทั้งผมแล้วก็ไอ้เธียรถูกเนรเทศให้ออกมาอยู่ข้างนอกกันทั้งคู่ เพราะ...
โดนไล่ออกมาไง
หลังจากที่ชฎาพูดเชิงตัดพ้อออกมา สวยก็ลุกขึ้นผลักพวกผมออกจากห้องทันทีพร้อมกับล็อกประตูอย่างเรียบร้อย ตอนนี้ผมก็เลยได้แต่นั่งมองประตูห้องตรวจของสวยตาปริบๆ
“มึงทำผู้หญิงคนนั้นท้องเหรอวะไอ้ตฤณ”
ไอ้เธียรที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมจู่ ๆ แม่งก็เอ่ยถามออกมา แต่ผมก็เงียบไม่ตอบอะไรมันไปหรอกเพราะยังหงุดหงิดมันที่ทำให้ผมโดนเมียมันไล่ออกมาด้วยไง แถมยังทำให้ผมอดถามเรื่องบางอย่างไปด้วย
“...”
“ถ้ามึงเงียบอีกกูจะโทรหาแม่มึง”
“จึ๊! ก็กูไม่รู้ว่าเด็กในท้องยัยนั้นใช่ลูกกูไหม มึงจะมาอยากรู้อะไรนักหนาว่ะเธียร” ผมหันขวับมองตาขวางใส่มันพร้อมทำเสียงจิจ๊ะรำคาญใส่มันที่แม่งถามเยอะวุ่นวายฉิบหาย
“ไม่รู้ว่าใช่ลูกมึงไหมแต่มึงพาเขามาหาหมอเนี่ยน่ะ”
“เรื่องมันยาว มึงอย่าถามกูเยอะได้ไหมว่ะ” ไอ้นี่นี้ปกติแทบจะไม่ปริปากพูด ทำไมวันนี้แม่งขยันพูดจังว่ะ
“แล้วทำไมมึงไม่ป้องกันว่ะ” เอาอีกละ
“กูป้องกันแล้ว”
“ป้องกันแล้ว? แล้วทำไมท้องได้ว่ะ”
“ไม่รู้โว้ย! ถุงยางแตกมั้งหรือไม่ก็เชื้อแรงเกินมีอยู่สองอย่างนี้แหละ”
“หึ กูว่าน่าจะถุงแตกไม่น่าจะใช่เชื้อแรงว่ะ เพราะคนอย่างมึงแดกแต่เหล้าคงไม่มีเชื้อตัวไหนแข็งแรงจนทะลุถุงยางโง่ๆ ของมึงหรอกไอ้ควาย”
ไอ้สัสด่าได้เจ็บปวดฉิบหาย
“ด่ากูว่าควายมึงก็ควา...”
ครืด~
พรึบ!
ผมยังไม่ทันที่จะได้ด่าไอ้เธียรกลับจบประโยคประตูห้องตรวจของเมียไอ้เธียรก็ถูกเปิดโดยชฎาสักก่อน ผมก็เลยลุกพรวดจากเก้าอี้ทันที
แต่เอ๊ะ? ผมจะรีบลุกขึ้นมาทำไมวะ แต่ช่างมันเถอะลุกขึ้นมาแล้วก็เดินไปหาให้มันจบๆไปเถอะ
“เป็นไงมั้ง” ผมถามชฎาที่ทำหน้าเบื่อหน่ายทันทีที่เห็นหน้าผม สงสัยยังเคืองที่ผมพูดไปก่อนหน้านี้อยู่
“ก็โอเคดี ท้องได้12วีคแล้ว” 12วีคแล้ว นั่นมันสามเดือนเลยน่ะเว้ย แล้วยัยนี้มัวทำอะไรอยู่ว่ะท้องขนาดนั้นแล้วแต่พึ่งมาบอกผม หรือว่าตอนที่ยังไม่บอกผมยัยนี้คิดจะทำแท้งเหรอ แต่คงไม่หรอกเพราะชฎาเป็นพวกอ่อนไหวขี้สงสารจะตาย แต่...เฮ้อแล้วกูจะมายืนคิดอะไรตอนนี้ว่ะ
“12วีค? 3เดือน? เธอท้องได้3เดือนแล้วเหรอวะ แล้วทำไมถึงพึ่งมารู้ตัวว่าท้องประจำเดือนขาดไม่เช็คหรือไง”
“พอดีไม่มีเวลาเช็คเพราะมัวแต่คิดถึงหมาบางตัวแถวนี้”
พูดจบชฎาก็สะบัดหน้าตึงเดินหนีผมไปเลย แล้วเป็นอะไรของเธออีกว่ะ แล้วหมาเหมออะไรของเธอเมื่อกี้ คืออะไร?
“พี่ตฤณ พี่ต้องเข้าใจอารมณ์คนท้องหน่อยนะคะ เพราะมันค่อนข้างจะหลายอารมณ์ในหนึ่งวันมันอาจจะมีที่อยู่ดีๆ ฉุนเฉียวขึ้นมา อยู่ดีๆก็น้อยใจร้องไห้ออกมา”
นั่นไงงานเข้ากูแล้วไง เฮ้อ!
“พี่ต้องเข้าใจอะไรแบบนั้นด้วยเหรอครับ”
“ใช่ค่ะ เพราะพี่ดูแลเธอ อยู่กับเธอ พี่ก็ต้องเข้าใจเธอ อีกอย่างพี่ก็ต้องช่วยดูแลเรื่องอาหารการกินให้เธอด้วย กินยาตามที่สวยให้ไปแล้วก็พวกวิตามิน นม ผักอะไรพวกนี้ด้วยค่ะ”
โห่ เยอะจัด นี่ผมต้องดูแลเอาใจใส่ชฎาขนาดนั้นเลยเหรอวะ แล้วถ้าเกิดออกมาแล้วไม่ใช่ลูกผม ผมไม่ต้องเสียแรงเสียเงินฟรีเหรอว่ะ
เฮ้อ~ เหนื่อยใจว่ะ
“ครับ...พี่จะยายามเข้าใจแล้วก็ดูแลให้ดีละกันนะครับ”
“ค่ะ แล้วก็อย่าทำให้เธอเครียดนะคะมันไม่ดีต่อเด็กในท้อง” ครับยัยนั้นอาจจะไม่เครียดแต่อนาคตผมอาจจะเครียดแทน
“ครับ เดี๋ยวกลับไปพี่จะเปิดชิงร้อยชิงล้านให้ดูทั้งคืนเลย...พี่ไปก่อนน่ะ”
“ค่ะ”
พูดกับสวยจบผมก็หันไปส่งสายตาให้ไอ้เธียรแวบหนึ่งประมาณว่าค่อยเจอกันใหม่ ก่อนจะรีบเดินออกมาจากแผนกทันทีเพราะเห็นแผ่นหลังชฎาแวบๆเดินออกมาจากช่องรับยากำลังจะเดินไปขึ้นลิฟต์พอดี
ยัยนั้นลืมแล้วหรือเปล่าว่ามากับผม
หมับ!
“รีบเดินไปไหนลืมแล้วหรือไงว่ามากับฉัน” ผมรีบเดินไปคว้ามือของชฎาไว้หลังจากที่ลงลิฟต์ตามเธอมาติดๆ ยัยนี้แม่งเดินโคตรเร็วเลย
“เอ้า ก็นึกว่าไม่อยากกลับกับฉันนี่ ฉันก็เลยกะว่าจะเรียกแท็กซี่กลับเอง”
“ประชด?”
“เปล่า ก็นายบอกเองว่าให้เดินห่างๆ ฉันก็เลยคิดว่าแยกกันกลับดีกว่า” นั้นแหละเขาเรียกว่าประชด
“เฮ้อ~ ให้เดินห่างๆ แค่เมื่อกี้ไม่ได้ให้แยกกันกลับสักหน่อย ไปขึ้นรถ”
ผมเริ่มจะประสาทแดกแล้วว่ะชฎาแม่งประชดเก่งฉิบหายเลย แต่....ผมต้องนึกถึงที่เมียไอ้เธียรบอกไว้ ผู้หญิงท้องเท่ากับหลายอารมณ์ อย่าถือสา อย่าใส่ใจ อย่าเถียงเธอ ตามใจเธอ ตามใจเธอ
เออ ท่องไว้ไอ้ตฤณ
- ผู้เขียน
