บทที่11
เจ้าที่แรง
“จากเลือดที่หมอเจาะไปเมื่อกี้พบว่าโลหิตมันจางนะคะ แล้วความดันวันนี้ก็ต่ำกว่าเกณฑ์ปกติด้วยแถมน้ำหนักก็ลดลงกว่าครั้งที่แล้วอีก...เอาไงดี นอนดูอาการที่โรงพยาบาลสักคืนสองคืนไหมคะ”
เมียไอ้เธียรบอกผลตรวจพร้อมกับเปิดดูแฟ้มประวัติของชฎาเปรียบเทียบกับรอบที่แล้วที่ผมพาเธอมา ก่อนจะเงยหน้าจากแฟ้มประวัติแล้วมองผมกับชฎาที่นั่งเงียบกริบเป็นป่าช้ากันอยู่สองคน
เพราะเมื่อกี้เมียไอ้เธียรเธอพึ่งบอกว่าจะให้ชฎานอนดูอาการที่โรงพยาบาล ผมเลยเงียบไปต่อไม่ถูกเลย ส่วนชฎาที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมก็น่าจะอาการเดียวกับผมเผลอๆ อาจจะหนักกว่าผมอีกเพราะเธอเป็นคนไม่ชอบโรงพยาบาลเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“ต้องแอดมิดเลยเหรอคะ”
“ค่ะ เพราะอาการที่เป็นตอนนี้รุนแรงกว่าครั้งก่อนแล้วตัวของคนไข้เองก็ดูเหมือนจะควบคุมอาการอาเจียนไม่ได้ด้วย”
อันนี้จริงเลยผมเห็นด้วย หลายวันที่ผ่านมาผมรู้สึกว่าชฎาเธอคุมอาการไม่ได้จริงๆ กินอะไร
