บทที่13
วูบวาบ
“อื้อ~...เอ็บ!” >Chada end part
หลายนาทีผ่านไป...
Trin part
ฟึบ!
หลังจากที่เวลาผ่านไปนานหลายนาทีและห้องก็ตกอยู่ในความเงียบสงบแล้วผมก็เก็บโทรศัพท์ที่กำลังเล่นอยู่แล้วยัดกายลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปดูชฎาที่เตียงก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้ว ผมก็เลยหย่อนก้นนั่งลงข้าง ๆ เธอ แต่อยู่ ๆ ไอ้สายตาไม่รักดีของผมก็ดันไปมองใบหน้าของเธอที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข...
“หึ นอนได้สักทีสักทีนะยัยตัวจุ้น” ผมยกมือขึ้นไปดีดปลายจมูกดื้อรั้นของเธอด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะนั่งจ้องใบหน้าของเธอต่อ
ผู้หญิงอะไรวะเวลาเถียงกับผมแล้วหน้าเหมือนลูกหมาขู่เลยแต่ดูตอนนี้ดิหลับปุ๋ยเป็นตุ๊กตาเลยว่ะ ใบหน้าขาวสีซีดแก้มแดงจาง ๆ แต่พอปรายตาลงมามองที่ริมฝีปากสีแดงระเรื่อนั้นแล้วจู่ ๆ ภาพที่ผมจูบเธอก่อนหน้านี้ก็ผุดขึ้นมาให้เห็นเฉย...แต่จู่ ๆ ภาพก็ถูกตัดเปลี่ยนเป็นตอนที่ยัยนี้เถียงผมแทน เท่านั้นแหละผมนี่อารมณ์เสียเลยสั
