บทที่28
หลอกให้ตายใจ
“คุณแพทช่วงบ่ายวันนี้ผมไม่เข้าบริษัทน่ะ ถ้ามีเอกสารด่วนที่ผมต้องเซ็นก็เอาเข้ามาให้ที่บ้านละกัน”
“ได้ค่ะ แต่คุณตฤณค่ะช่วงบ่ายวันนี้คุณตฤณมีนัดกับลูกค้านะคะ”
“เลื่อนออกไปก่อน พอดีผมมีธุระสำคัญที่ต้องสะสางก่อน” ปากผมสั่งเลขาในสายแต่สายตาของผมกลับจับจ้องไปที่ใบหน้าแม่ของลูกที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมไม่วางตาก่อนจะกดวางสายเลขาในเวลาต่อมา
จากนั้นก็นั่งจ้องใบหน้าของชฎาให้เต็มตาอีกครั้ง ที่จ้องอยู่ตอนนี้ไม่ใช่อะไรหรอกผมแค่อยากมองใบหน้าที่ผมไม่ได้มองมานานถึง5ปีให้อิ่มใจแค่นั้นเอง และใช่ครับตอนนี้ผมพาชฎามาที่บ้านที่ผมซื้อและใช้อยู่ในปัจจุบัน ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือเรือนหอของผมกับเธอนั่นแหละ ผมซื้อบ้านหลังนี้ก็เผื่อว่าวันหนึ่งผมเจอเธอกับลูกขึ้นมาผมก็จะได้มีบ้านให้ลูกเมียอยู่ทันที และแน่นอนผมสร้างห้องไว้ให้ลูกเรียบร้อยแล้ว ผมทำไว้สองห้อง เป็นห้องแบบผู้ชายหนึ่งห้องและห้องแบบผู้ห
