บทที่29
แม้จะรู้ว่าเธอเปลี่ยนไป
Trin part
ผมไม่รู้ว่าต้องอธิบายความรู้สึกตอนนี้ยังไงดีมันถึงจะถูก ทุกอย่างที่ผ่านมามันอยู่ในแผนการของชฎามาตลอด ในขณะที่ผมตามหาเธอกับลูกแทบพลิกแผ่นดินแต่เธอกลับรู้ทุกความเคลื่อนไหวของผมมาตลอด
หึ ผมนี่มันโคตรน่าสมเพชฉิบหายเลย ถูกลูกเมียตลบหลังได้น่าสมเพชมาก
“ขอบคุณที่ทำให้ฉันรู้ว่าความตั้งใจที่ผ่านมาของฉันมันศูนย์เปล่าขนาดไหน” ผมพูดตัดพ้อแค่นั้นก่อนจะเดินผ่านหน้าชฎาขึ้นไปชั้นสองของบ้านด้วยความรู้สึกที่แม่งบอกได้คำเดียวว่าเจ็บ แล้วลงมาอีกครั้งพร้อมกับกระเป๋าหนึ่งใบเตรียมเดินผ่านหน้าสองแม่ลูกที่ยืนมองผม
ใช่ ผมต้องการไปที่ไหนสักแห่ง ที่ไหนก็ได้ที่ทำให้ผมไม่รู้สึกแบบตอนนี้หรือรู้สึกน้อยกว่านี้
“มามี้ขา ปะป๋ากำลังงอนเราหรือเปล่าคะ”
“นั้นนายจะไปไหนอะ”
“เธอไม่ต้องรู้หรอก ถึงรู้เธอก็ไม่สนใจฉันอยู่ดี” ผมหยุดเท้าที่กำลังเดินแล้วพูดตัดพ้อออกไปก่อนจะยืนนิ่งอยู่ส
