ฉันไม่สนใจเรื่องของคำพูดเเม่นั่นหรอกนะ ตราบใดที่เขายังไม่ทำให้ฉันมั่นใจ ...สายไปก็ไม่ได้เเคร์หนิ
"ลูกพ่อเเข็งเเรงจะตายค่ะ กระโดดยังได้เลย"
[ ขี้โม้จริงๆ ไม่ใช่ยังใช้ไม้ค้ำอยู่หรือไง ] ปลายสายว่าพลางหลุดขำออกมา
"คันๆด้วยเนี่ยพ่อ"
[ ถ้าเการะวังเป็นเเผลเป็นนะลูก ..เเล้วนี่กินอะไรหรือยัง พี่เเซมดูเเลหนูดีไหม ]
"ก็ดีค่ะ.." ดีจนอยากจะกัดลิ้นตาย ใช้ไปซื้อของป่านนี้ยังไม่กลับเลย หลงหรือเปล่าก็ไม่รู้
[ ..เบลูก ]
"คะ ?"
[ เรื่องบ้านเก่าพ่อคงเอาคืนมาไม่ได้ ลูกไม่โกรธพ่อใช่ไหม ]
"เเค่มีพ่อหนูอยู่ไหนก็ได้ค่ะ.."ฉันตอบกลับยิ้มๆ ไม่ต้องมีบ้านหลังใหญ่ก็ได้ ขอเเค่มีพ่อก็พอ..
[ ลูกพ่อเปลี่ยนไปเเล้วจริงๆ ฮึๆ... เเค่นี้ก่อนนะลูกไว้พรุ่งนี้พ่อจะไปหา ]
"ว่างก็ค่อยมาหาก็ได้ค่ะ ยังไงหนูก็อยู่อีกนาน..."
อีกตั้งหนึ่งเดือนให้ฉันคลุกอยู่เเต่ที่นี่มีหวังเน่าตายเเน่...
"เธอมันพูดยากพูดเย็นข้าวฟ่าง!"
"พี
