ประตูห้องทำงานภายในบ้านสองชั้น ถูกปิดลงด้วยมือแกร่งก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานแล้วนั่งลงที่เก้าอี้หนังตัวโปรดที่หันหน้าออกไปทางระเบียง เดชคุณมองออกไปรอบๆบริเวณบ้าน ก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงต้นไม้ต้นนึงที่เขามักจะไปอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆให้ลงมา การปืนต้นไม้เป็นอะไรที่กรองแก้วชอบมากจริงๆ
"ลงมาได้แล้วกรองแก้ว"
"ขอหนูนั่งอยู่บนนี้อีกแปปนึงนะคะพ่อ"
"มันมีมดเห็นไหมน่ะ"
"หนูบี้มันแล้วค่ะพ่อ"
เดชคุณมองไปที่นิ้วเล็กๆที่มีมดนอนตายอยู่บนนิ้ว ก่อนจะส่ายหน้าไปมากับความซนและความแก่นแก้ว
"ลงมา แล้วไปอาบน้ำจะได้ไปกินข้าว"
"ค่ะพ่อ"
ภาพเด็กหญิงวัยห้าขวบผิวขาวราวกับไข่ปอก ตาเรียวดั่งกับตากวาง จมูกเชิดรั้น แต่ยังคงมีความสุภาพเรียบร้อยอยู่บ้างเมื่อครั้งยังเยาว์วัย เดชคุณแหงนหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวแต่มีเพียงดวงเดียวเท่านั้นที่ดูสว่างและสวยงามที่สุดในค่ำคืนนี้แม้ว่าท้องฟ้ามันจะดูหม่นไปเสียหน่อย
