หลายวันต่อมา
ห้องทำงานของท่านผู้นำ
"กับอีแค่นักฆ่าสองคน พวกมึงไปกันเป็นโขยง" ท่านผู้นำฟังคำแก้ตัวของเดชคุณกับลูกน้องที่รอดมาแค่ห้าคน ด้วยใบหน้าเกรี้ยวกราด
ถึงแม้คนตรงหน้าผู้นำทั้งหกคนอยากจะพูดอะไรก็ตาม แต่ก็คงไม่เหมาะที่พูดตอนนี้ ตอนที่ท่านผู้นำกำลังโกรธ
"สั่งคนไปฆ่าโคลต์อีกครั้ง" น้ำเสียงทรงอำนาจที่เต็มไปด้วยความความโกรธกับความล้มเหลวคนของตนเอง
"แล้วจีเนียสล่ะครับท่านผู้นำ" คนในองค์กรคนนึงถามขึ้นมา
"ปล่อยไป! พอมาลองคิดดู..ความจริงเธอก็ได้รับโทษไปแล้ว กฏก็คือกฏ" ผู้นำพูดพลางยื่นมือไปหยิบปากกากับกระดาษก่อนจะบรรจงเขียนด้วยตัวเองแล้วยื่นออกไปให้คนตรงหน้า
"ฝากให้จีเนียส"
"ครับท่านผู้นำ" มือหนายื่นไปรับจดหมายที่ถูกปิดผนึกอย่างดี ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง สายตาของเดชคุณจ้องมองไปที่จดหมายอย่างใช้ความคิด 'ทำไมท่านผู้นำต้องฝากจดหมายไปให้จีเนียส'
"ท่านครับ การที่เราปล่อยจีเนียสอาจ
