ด้านทับทิมก็นั่งนิ่งจ้องมองไปยังข้อความจากมาเฟียหนุ่มที่คอยส่งหาเธออยู่ตลอดด้วยแววตาอดไม่ได้ที่จะแสดงความเอ็นดูออกมา
"หึ ทำตัวเป็นเด็ก" เรียวปากสวยขยับเอ่ยพลางจ้องมองช่องแชตที่อยู่ตรงหน้าอยู่อย่างนั้น ถึงแม้ว่าตอนนี้ใจเธอจะยังไม่ได้เชื่อคนตัวสูงเต็มร้อย แต่สิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยก็คือ...เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้เธอสามารถยิ้มออกมาได้จริง ๆ
เช้าวันต่อมา...
ทุกคนในบ้านก็ต่างเดินลงมายังโต๊ะอาหารใหญ่เพื่อรับประทานอาหารเช้าพร้อมกันอย่างเช่นทุกวัน ทว่าวันนี้กลับมีสมาชิกคนหนึ่งในบ้านที่ยังไม่ลงมา
"ไกอาไปไหน" เสียงภูวนาถถามขึ้น เหล่าบรรดาแม่บ้านก็ต่างชะงักให้หัวหน้าแม่บ้านเป็นคนตอบคำถาม
"เอ่อ...คุณหนูบอกว่า ไม่อยากลงมาค่ะ"
"ไปตามมา" ประธานรัฐสภาเอ่ย ซึ่งหัวหน้าแม่บ้านก็รับคำเดินไปตามคุณหนูคนเล็กของบ้านให้ลงมาตามคำสั่งของผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในบ้าน ใช้เวลาไม่นาน ไกอาก็เดินปึงปังเข้ามาด้วยสีหน้าไม่ส
