ยายเลขาของท่านประธาน

ผมสัญญา

"ปิ้งย่าง"ปฐวีขมวดคิ้ว

"ใช่ค่ะ ฉันอยากกินนนนนะๆ เป็นกษัตริย์ตัดแล้วไม่คืนคำนะคะ คุณบอกให้ฉันเลือกเอง"

( หลงกลเด็ก)ปฐวีคิดในใจ เขาไม่ค่อยชอบอะไรพวกนี้ มันเสียเวลา กว่าจะได้กินกว่าจะอิ่มสำหรับเขาเวลามีค่ามาก

"ผมพูดไปแล้วนิ"

"เย้...ไปกันค่ะ"หญิงสาวกล่าวด้วยความดีใจ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินมาถึงร้านปิ้งย่างชื่อดังที่อยู่ในห้าง

มีพนักงานพามานั้งที่โต๊ะ พร้อมกับส่งเมนูมาให้หญิงสาวรับมาแล้วส่งให้ชายหนุ่ม1 เล่ม

"คุณวีรับอะไรดีค่ะ"

"คุณส่งเลยผมไม่ค่อยถนัดอาหารพวกนี้"

พูดเสร็จเขาก็ส่งเมนูคืนให้พนักงาน

"งั้นไม่เกรงใจแล้วนะคะ"หญิงสาวกล่าวตาเป็นประกาย ปฐวีได้เเต่นั้งมองเลขาของเขา เธอชี้ตรงนั้น ตรงนี้ แล้วก็วนมาเพิ่มอันเดิมวันไปวนมาอยู่แบบนั้น วันนี้เขาจะยกเวลาอันมีค่าให้เธอ1วันแล้วกัน เพราะเขาคิดว่ากว่าจะได้กินกว่าจะกินเสร็จน่าจะนานอยู่ แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิดกว่าจะกินเสร็จก็ปาไปเกือบสอง

ชัวโมง เขามองคนตรงหน้าที่อิ่มจนต้องนั้งพิงเก้าอี้แล้วอดยิ้มไม่ได้

ระหว่างนั้งรถกลับโรงแรม ทั้งสองก็คุยงานกำหนัดการต่างๆของวันพรุ้งนี้

จนลืมเรื่องที่เธอถามเขาไว้เลย

มาถึงโรงแรมก็เย็นพอดี ทั้งสองขึ้นมาอาบน้ำหลังจากผจญภัยมาทั้งวัน

"สบายตัวสุดๆ"หลังจากอาบน้ำเสร็จ

มายมิ้นก็ทิ้งตัวลงนอนกลิ่งอยู่บนเตียง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เช็คโลกโซเชียล

ว่ามีอะไรให้เผือกบ้าง เธอปิดซิมการ์ด เบอร์ส่วนตัวไว้กลัวจะรบกวนเวลางาน พอเธอเปิดใช้งานปกติ ทันได้นั้น

ไลน์กลุ่ม ก็เด่งขึ้นมารั่ว

กาญ : ยายมิ้นนี้แกอยู่ไหน โทรไม่รับไลน์ไม่ตอบ

แป้งซ่า : หรือว่ามันจะถูกท่านประธานสุดหล่อของมัน เขมือบลงท้องไปเเล้ววะ

กาญ : ตั้งแต่ได้เป็นเลขาของนักธุระกิจใหญ่ติดต่ออยากจังนะแก

แป้งซ่า : หรือว่ามันจะถูกใช้งานหนักจนไม่เห็นเดือนเห็นตะวันเลยวะ

กาญ : นี้ถ้าแกยังไม่ติดต่อกลับพวกฉันจะตัดแกออกจากลุ่มละนะยายมิ้น

แป้งซ่า : ใช่...

มายมิ้น : มาแล้วๆ

กาญ : กรี๊ดดดด...แกไปไหนมาห๊ะ

แป้งซ่า : ฉันนึกว่าเเกโดนท่านประธานสุดหล่อของแกกินไปแล้ว

มายมิ้น : บ้าน้าาาา ฉันออกมาทำงานต่างจังหวัดอ่ะ เลยปิดซิมไว้กลัวรบกวนเวลางาน

แป้งซ่า : อย่าบอกนะว่าแกไปกับท่านประธานสองคน???

มายมิ้น : อืมมมม

กาญ : เขากินแกรึยัง

มายมิ้น : แกจะบ้าหรอ

แป้งซ่า : ถ้าเขาไม่กินแก แกก็จับเขากินเลยดิ หล่อขนาดนั้นหน้าจะอร่อยน่าดู

มายมิ้น : พอแล้วฉันไม่คุยกับพวกแกเเล้วฉันต้องไปทำงานต่อ แค่นี้ก่อนนะ

แป้งซ่า : อย่าให้รู้นะว่าแอบไปกินกันนะ

มายมิ้น : ไปแล้วเดี๋ยวคุยกันใหม่

มายมิ้นเผลอบิดผ้าห่มไปมา อยู่ดีๆก็คิดถึงคำพูดเพื่อนขึ้นมา

"บ้า ฉันกับเขาเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องยะ"เธอพูดเขินๆกับผ้าห่ม

ก็อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตู เธอ โผล่ออกไปแค่หัวเพราะเธออยู่ในชุดคุม

อาบน้ำ

"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

"จะหกโมงแล้วคุณแต่งตัวหรือยัง ผมจะคุยงานกับคุณเพิ่มนิดหน่อย

"งั้นมิ้นขอเวลา 10นาทีได้ไมค่ะคือตอนนี้ดิฉันแต่งตัวไม่เรียบร้อยค่ะ"

"ผมไม่ถือ"ปฐวีกล่าว

(เเต่ดิฉันถือค่าาาาา)มายมิ้นคิดในใจ

เหมือนอ่านความคิดหญิงสาวออก

"ผมให้เวลา 5 นาที"

"10นาทีค่ะ" 5นาทีจะทำอะไรได้

"งั้นผมไม่รอละ" มายมิ้นยืนงงกับคำพูดของเขาอยู่ ไม่รอคืออะไร? เขาผลักประตูเข้าไปแล้วดึงเเขนหญิงสาวออกมา

"คุณปฐวี"มายมิ้นร้องเสียงดังมือก็รีบตะครุบคอเสื้อคลุมไว้ ทั้งตัวของเธอตอนนี้มีแค่เสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียว

ชายหนุ่มอมยิ้ม รู้สึกดีที่ได้แกล้งหญิงสาว

"ปล่อยได้เเล้วค่ะ"มายมิ้นพูดด้วยใบหน้าบึ่งตึง ชายหนุ่มยอมปล่อยแขนหญิงสาวแต่โดยดี

"มีอะไรด่วนขนาดนั้นค่ะ"

เขายื่นถุงกระดาษขนาดใหญ่สองถุงส่งให้หญิงสาว(จริงด้วยเธอลืมไปเสียสนิทเลย)

"พรุ้งนี้หนึ่งทุมคุณต้องไปงานเลี้ยงกับผม"

เธอยื่นมือไปรับ

"งานเลี้ยงที่ไหนหรอค่ะ ดิฉันไม่เห็นมีในกำหนดการมาก่อนเลย"

"ไม่มีในกำหนดการ"ชายหนุ่มกล่าว

"เป็นงานเลี้ยงสังสรรค์ของสมาคมนักธุระกิจ คุณประเวศพึ่งส่งบัตรเชิญมาให้เมื่อเช้า"

"รับทราบค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวไปเตียมตัวก่อนนะคะ"มายมิ้นกล่าว

"เชิญครับ"ชายหนุ่มกล่าวยิ้มๆ

มายมิ้นรีบหันหลังเดินเข้าห้องไป

19.00น ณ ห้องรับรอง

ปฐวี้เดินเข้ามาพร้อมเลขา

"ขอโทษที่ให้รอนานนะครับ"ปฐวีกล่าว

"เชิญครับคุณปฐวี ไม่ช้าครับพวกเราก็พึ่งมาถึง

"สวัสดีค่ะคุณปฐวี พอดีวันนี้คุณพ่อติดธุระค่ะ เลยให้กีวี่มาแทน คุณพ่อฝากขอโทษคุณปฐวีด้วยนะคะที่ไม่ได้มาทานข้าวด้วย"เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งที่ดังขึ้นพร้อมกับที่เจ้าตัวก้าวเท้าเข้ามายืนอยู่ข้างปฐวี มายมิ้นเห็นดังนั้นจงก้าวเท้าถอยออก

"ฝากบอกคุณวิโรจน์ด้วยว่าไม่เป็นไร"

ชายหนุ่มกล่าว

พนักงานเปิดประตู้เข้ามาพร้อมรถเข็นอาหารที่

"เชิญนั้งกันเลยครับอาหารพร้อมแล้ว"

ปฐวีกล่าวขึ้น โต๊ะที่นั้งรับประธานอาหาร

เป็นโต๊ะกลมขนาดกลาง ไม่เล็กและไม่ใหญ่มาก เก้าอี้ถูกจัดไว้ให้พอดีกับแขกรวมถึงเลขาของท่านประทานด้วย ปฐวีนั้งลง ด้านซ้ายมือของชายหนุ่มเป็นผู้ถือหุ้น อาวุโสนั้งอยู่ ส่วนด้ายซ้ายก็มีลูกสาวผู้ถือหุ้นเกาะปฐวีเป็นลูกลิงอยู่ มายมิ้นจงรอให้เเขกนั้งประจำที่ให้ครบก่อนตรงไหนว่างเธอก็จะเดินไปนั้งตรงนั้น

"คุณมิ้นมานั้งตรงนี้"ปฐวีกล่าวขึ้น

หญิงสาวนามว่ากีวี่ที่กำลังจะหย่อนก้นลงนั้งข้างๆชายหนุ่มถึงกำทำหน้าหรอหรา

"ตรงนี้เป็นที่นั้งเลขาผมครับ"ปฐวีพูดขึ้นหลังจากที่เธอยังไม่ขยับลุกออกไป

"เออออ..ค่ะ"เธอรู้สึกเสียหน้านี้เขาเห็นเลขาดีกว่าลูกสาวผู้ถือหุ้นอย่างฉันหรอ

เธอสะบัดหน้าไปมองมายมิ้นด้วยความไม่พอใจแล้วลุกออกจากเก้าอี้ไปนั้งตรงที่ว่างอยู่(เห้อออ..)มายมิ้นแอบถอนหายใจ

แต่ก็ยอมเดินมานั้งข้างๆท่านประทาน มื้อค่ำผ่านไปด้วยบรรยาศที่จะว่าดีก็ดีจะว่าไม่ดีก็ไม่ดีสำหรับมายมิ้น ทุกคนเริ่มว่างช้อนลง

"ยังไงวันนี้ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ"ปฐวีกล่าว

กล่าวลากันเรียบร้อยแขกก็เริ่มทยอยเดินออก

"วันนี้คุณปฐวีมีธุระที่ไหนอีกรึเปล่าค่ะ พอดีกีวี่ว่าจะชวนคุณปฐวีไปดื่มต่อที่

ไนท์คลับเพื่อนกีวี่"หล่อนพูดพร้อมกับส่ง ยิ้มยั่วยวนมายังชายหนุ่ม

"ต้องขอโทษด้วยครับวันนี้ผมไม่สะดวก"

ชายหนุ่มกล่าวปฏิเสธ

"ผมขอตัวก่อนนะครับ ไปกันเถอะ"ประโยคหลังเขาหันมาพูดกับ

มายมิ้น พร้อมกับคว้าข้อมือหญิงสาวให้ลุกขึ้นและเดินตามเขาออกไป

กีวี่อยากจะกรี๊ดๆๆให้สุดเสียง(มันจะมากไปแล้วนะ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน)เธอคิดในใจ

พอเดินออกมาด้านนอก

"คุณวีมีธุระหรอค่ะ"มายมิ้นถามเพราะในกำหนดการของเขามันสิ้นสุดที่มื้อค่ำกับผู้ถือหุ้น

"เปล่า"เขาตอบสั้นๆ

"แล้วทำไม..."เธอหยุดไว้แค่นั้น

"ผมเหนื่อย อยากพักแล้ว"

มายมิ้นพยักหน้าเข้าใจ

"เรากลับห้องกันเถอะ"ชายหนุ่มกล่าวขึ้น

แต่มันกับทำให้เธอหน้าเเดงใจเต้นแรงแปลกๆ(เราขึ้นห้องกันเถอะ)ฟังดูแล้ว จั๊กจี้จังแล้วคำพูดของเพื่อนก็ลอยมา(อย่าให้รู้นะว่าแอบกินกัน)

บ้าาายายมิ้นแกคิดอะไรของแก มายมิ้นสะบัดหัวเบาๆเพื่อไล่ความคิดเหล่านั้นออกจากหัว ปฐวีมองเห็นอาการของหญิงสาวแปลก

"คุณไม่สบายหรือป่าว"ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นอังที่หน้าผาก เพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายของเธอ

"ป..เปล่าค่ะมิ้นไม่ได้เป็นอะไร"เธอตอบ ตะกุกตะ จนทั้งคู่เข้ามาในลิฟท์มายมิ้นถึงนึกได้ว่าเขายังจับมือเธออยู่

"ออ...ปล่อยมือดิฉันได้เเล้วค่ะ"หญิงสาวพูดขึ้นเบาๆแถมยังไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม

ปฐวีมองมือเล็กที่เขากุมไว้แล้วยิ้ม พร้อมกับปล่อยมือบางออก

ติ๊ง.... เสียงประตูลิฟท์เปิดออก ทั้งสองเดินเข้ามาถึงห้องพัก

"เดี๋ยวผมจะคุยงานของพรุ่งนี้หน่อย คุณจะอาบน้ำก่อนไม"

"ได้ค่ะ ดิฉันขอเวลา 15 นาทีนะคะ"

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ

15 นาทีต่อมา

มายมิ้นเปิดประตู้ออกมา พบว่าชายหนุ่ม

นั้งอยู่ในชุดกางเกงนอนขายาวสีขาวสวมเสื้อยืดสีขาว กับผมที่ชื้นๆหลังได้รับ

การสระมาใหม่ๆ ปกคลุมลงมาตรงหน้าผากดูหล่อไปอีกแบบ ถือแก้วมีน้ำสีอำพัน ไว้ในมือคลึงไปมาเบาๆ นั้งยกขาเหยียดยาวขนาบไปกับโซฟา สายตามองออกไปชมวิวเมืองด้านนอก

มายมิ้นเดินมานั้งลงบนโซฟาตัวที่อยู่ติดกันเธอถือ iPadมาด้วย เพราะเข้าใจว่าชายหนุ่มจะสั่งงานเพิ่ม

"คุณวีจะเพิ่มอะไรจุดไหนบ้างค่ะ"มายมิ้นเอ่ยถาม

เงียบ..... ไม่มีเสียงตอบรับ

"คุณวีค่ะ"มายมิ้นเอ่ยเรียกอีก

เงียบ........ ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ

(หรือว่าเขาหลับ)มายมิ้นคิดในใจ ตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับ ก้มหน้าลงไปใกล้ๆ

"ว้ายยย...."

ชายหนุ่ม คว้าเอวบางของหญิงสาวให้เขามาอยู่ในอ้อมกอดด้วยมือข้างเดียว

"คุณปฐวี"เธอเรียกเขาด้วยความตกใจ

พยายามลุกขึ้นแต่ก็ถูกแขนแข็งแรงล็อคไว้แน่น ชายหนุ่มเอื้อมมือไปว่างเเก้วเหล้าลงบนโต๊ะ แล้วหันมากอดหญิงสาวอยากแนบแน่นยิ่งกว่าเดิม

"ค...คุณปฐวีปล่อยนะคะ"หญิงสาวพูดด้วยหัวใจที่เต้นแรง

"ขอแค่กอด ผมสัญญา"ชายหนุ่มกล่าว

ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบได้ยินแต่เสียงหายใจของกันและกัน นานเท่าไหร่ไม่รู้

"คุณวีค่ะ ปล่อยมิ้นก่อนได้ไมค่ะ"มายมิ้นเป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน

"นอนเถอะ"ชายหนุ่มกล่าว

หญิงสาวทำตาโต(นอน...นอนแบบนี้ได้หรอ)เธอคิดในใจ

"จะนอนแบบนี้หรอค่ะ"

"หรือคุณอยากทำอย่างอื่น"เขาขยับมองหน้าเธอด้วยสายตาที่มายมิ้นมีความรู้สึกว่าเขาเอาจริง เธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"นอน...นอนค่ะ" หญิงสาวตอบ