ยายเลขาของท่านประธาน

ความใกล้ชิด

เช้าวันต่อมา 8.00 มีรถตู้สีดำคันใหญ่รุ่นใหม่ล่าสุดวิ่งมาจอดหน้าคอนโด

ตรงที่มายมิ้นยืนรออยู่ ประตูข้างเปิดออก

พร้อมกับคนขับรถวิ่งอ้อมมายกกระเป๋าไปเก็บท้ายรถ วันนี้หญิงสาวแต่งตัว

ทะมัดทะแมนกางเกงยีนส์สีเข้มกับ

เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน รองเท้าผ้าใบ ตามยุคสมัย ทรงผมถูกมัดเป็นหางม้าไว้ด้านหลัง

กับใบหน้าใสๆที่มี เครื่องสำอางบางๆอยู่บนใบหน้า

(น่ารัก)คำนี้ ผุดขึ้นมาในใจของปฐวี

"สวัสดีค่ะคุณวี"มายมิ้นยกมือสวัสดีปฐวี

วันนี้ชายหนุ่มแต่งตัวสบายๆเกงเกงยีนส์สีซีดกับเสื้อยืด ยี่ห้อดัง กับทรงผมที่ไม่ได้เซตมา ทำให้เขาดูเด็กขึ้นไปอีก

(หล่อมาก หล่อแบบสะอาดสะอ้านเหมือนอาบน้ำวันละ100ครั้ง)มายมิ้นคิดในใจ

"จะยืนมองผมอีกนานไม"ปฐวีพูดขึ้น เรียกสติของหญิงสาวกลับคืนมา หลังจากที่มัวแต่ตะลึงความหล่อของชายหนุ่ม

"ข..ขอโทษค่ะ"พร้อมกับก้าวเท้าขึ้นรถภายในถูกตกแต่งเหมาะสมกับเป็นรถผู้บริหารvip มีเบาะนั่งใหญ่1 ที่กับที่นั้งเล็ก1ที่ มีโต๊ะที่พับเก็บได้สำหรับเอาไว้ทำงาน นี้มันห้องทำงานเคลื่อนที่ชัดๆ

มายมิ้นเลือกที่จะนั้งที่เบาะเล็ก เวลาออกต่างจังหวัดปฐวีจะชอบเดินทางด้วยรถสะมากกว่า เนื่องจากกิจการโรงแรมของเค้ามีอยู่แทบทุกจังหวัด ต้องแวะหลายที่ มีคนขับรถสองคนที่นั้งอยู่ด้านหน้าไว้ขับเปลี่ยนกัน ตัวห้องโดยสารกับด้านหน้าคนขับมีม่านสามารถลูดเปิดปิดได้ เพื่อเป็นการไม่รบกวนซึ่งกันและกัน หลังจากรถวิ่งออกมาได้2ชั่วโมงก็ถึงที่หมายแรก

เป็นไซต์งานก่อสร้างตึกขนาดใหญ่ เป็นโครงการก่อสร้างโรงเเรมในเครือ

เสนาพงษ์ พอมาถึงก็มีหัวหน้าวิศวกรเดินออกมาต้อนรับ

"สวัสดีครับคุณปฐวี" หัวหน้าวิศวกรหนุ่มเอ๋ยทักขึ้น

"สวัสดีครับ"ปฐวีกล่าวโดยมีมายมิ้นยืนหอบแฟ้มเอกสารอยู่ข้างๆ

"มายมิ้นนี้คุณธีระ เป็นหัวหน้าวิศวกร คุม งานก่อสร้างของที่นี้ ส่วนนี้มายมิ้นเลขาส่วนตัวของผม"มายมิ้นยกมือสวัสดีทักทายเพราะดูแล้วเขาหน้าจะอายุเยอะกว่าเธอ

"สวัสดีค่ะคุณธีระ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

มายมิ้นกล่าวพร้อมกับส่งยิ้มไปให้ ธีระยกมือรับไห้ว

"สวัสดีครับคุณมายมิ้น ยิ้นดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"ธีระมองแล้งส่งยิ้มกลับไปให้หญิงสาว

"เรียกมิ้นเฉยๆก็ได้ค่ะ"

"ครับคุณมิ้น"ธีระยิ้มกว้างกว่าเดิม ปฐวีมองดูแล้วรู้สึกขัดใจอย่างบอกไม่ถูก

"เราจะไปกันได้หรือยัง"ปฐวีกล่าวด้วยน้ำเสียงเเข็งๆ

"เชิญครับ"ธีระกล่าวแล้วเดินนำไปที่ ตู้คอนเทนเนอร์ ที่ออกแบบเป็นออฟฟิศติดแอร์ชั่วคราว ทั้งหมดใช้เวลาคุยงานกันอยู่ด้านในประมาณ1ชั่วโมง แล้วมีบางจุดที่ปฐวีต้องการขึ้นไปตรวจสอบบนตึกที่กำลังก่อสร้าง ธีระยื่นหมวกสีเหลืองให้ปฐวีกับมายมิ้นคนละใบก่อนเข้าไปในเขตก่อสร้าง ปฐวีมองเลขาของเขาใส่หมวกไม่ได้สักทีเลยเดินเขามาจัดการให้

"มาผมช่วย"โดยที่ไม่ต้องรอให้มายมิ้นตอบอะไรเขาก็เดินมาถึงตัวเธอแล้ว

(เอาอีกแล้ว เขาทำให้เธอใจเต้นเเรงอีกแล้ว)ถึงแม้เธอจะอยู่กับเขามานานแต่เธอก็ยังไมชินกับการใกล้ชิดกันมากๆแบบนี้ กลิ่นน้ำหอมของเขาชวนให้หลงไหล

มายมิ้นยื่นตัวแข็ง จนปฐวีใส่ให้เสร็จแล้วถอยออกไป เธอถึงรู้สึกหายใจสะดวกขึ้น

"ขอบคุณค่ะ"เธอกล่าวขอบคุณเบาๆ

"ไปกันเถอะ"ปฐวีพูดและเดินนำออกไป มายมิ้นเดินตามออกมาก็เห็นเขาเดินไปไกลแล้วเลยรีบวิ่งตาม(คนขายาวกับคนขาสั้นจะเดินตามทันไมเนี๊ยยย..)มายมิ้นคิดในใจ ปฐวีใช้เวลาตรวจดูงานพักใหญ่ โดยมีมายมิ้นเดินตามไปทุกตารางเมตร

เขาหันมาดูเลขาคนสวยของเขาตอนนี้มายมิ้นแก้มแดงไปหมดเพราะด้วยอากาศที่ร้อนมาก ปฐวีเลยตัดสินใจเดินลงมาจากตึกที่กำลังก่อสร้าง ออกมาถึงด้านหน้าที่มีเงาต้นไม้ใหญ่ให้พอหลบร้อนได้บ่าง

พร้อมกับมีคนงานเอาน้ำเข้ามาเสิร์ฟ

มายมิ้นรีบยกน้ำขึ้นดืมเพื่อดับกระหายคลายร้อน ปฐวีมองด้วยความเอ็นดู

"เดี๋ยวผมต้องกลับก่อน ยังไงผมฝากทางนี้ด้วยนะครับ"ปฐวีหันไปกล่าวกับธีระ

"ไม่ต้องเป็นห่วงครับผมจะทำให้สุดความสามารถเลยครับ"ธีระกล่าว

"มิ้นขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

มายมิ้นกล่าวลาธีระ

"หวังว่าเราคงได้พบกันอีกนะครับ"พร้อมส่งยิ้มหวานมายังมายมิ้น

ปฐวีรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที่

"ไปกันเถอะอากาศร้อน"ปฐวีกล่าวพร้อมกับเดินนำไปที่รถ มายมิ้นรีบเดินตามไปทันทีเพราะดูเหมือนประธานของเธอจะ อารมณ์ไม่ดี น่าจะเพราะอากาศร้อน

"คุณหิวหรือยัง ถ้ายังเดี๋ยวเราไปทานกันที่โรงแรมทีเดียวเลย"ปฐวีพูดขึ้นหลังจากรถเคลื่อนตัวออกมาได้สักพัก

"ได้ค่ะ"มายมิ้นตอบเพราะก่อนออกเดินทางเธอกินแซนวิชรองท้องมาแล้ว

ระหว่างนั้งรถต่างคนต่างก้มหน้าทำงานบน ipad ของตัวเอง แต่ก็มีสายตาของประธานหนุ่มที่ค่อยชำเรืองมองเลขาสาวเป็นระยะๆ ก่อนถึงโรงแรมในเครือ

มายมิ้นได้โทรเข้าไป confirmว่าอีกครึ่งชั่วโมงท่านประธานถึง บ่ายนี้มีประชุมระดับผู้บริหาร และจะพักที่นี้จนกว่าจะเคลียงานเสร็จ

โรงเเรมในเครือ...

พอรถจอดก็มีผู้จัดการสาวสวยมายืนคอยต้อนรับ

"สวัสดีค่ะคุณปฐวี"ผู้จัดการสาว ยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าสวยที่สุดของ

หล่อน

"สวัสดีครับ"ปฐวีกล่าวสั้นๆ

แล้วหันไปทางมายมิ้น

"คุณมิ้นนี้คุณศศิ เป็นผู้จัดการสาขาที่นี้

คุณศศินี้คือคุณมิ้นเลขาประจำตัวของผม"มายหันไปยิ้มให้

"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"ศศิมอง

มายมิ้นและกล่าวว่า

"เช่นกันค่ะ"แล้วหันไปยิ้มหวานให้ท่านประธานหนุ่ม

"เชิญที่ห้องรับรองได้เลยค่ะ ศศิให้พนักเตียมอาหารไว้เรียบร้อยแล้วค่ะ"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมทานที่ห้องอาหารของโรงแรม"กล่าวเสร็จก็หันมาที่มายมิ้นกำลังจัดเเจงกระเป๋าของปฐวีและของตัวเองแยกออกจากกันเพื่อให้พนักงานนำเข้าห้องพักซึ่งทางนี้คงเตียมไว้ให้แล้ว เพราะเธอแจ้งไว้เเล้วว่าท่านประธานมากับเลขา2คน ปฐวีเดินนำมายมิ้นไปยังลิฟท์

โดยมีศศิรีบเดินตามเข้าไปในลิฟท์ ศศิกดปิดแล้วกดชั้น8 ซึ่งเป็นชั้นของห้องอาหาร บุฟเฟ่ต์นานาชาติ

พอประตู้ลิฟท์เปิดออกปฐวีเดินออกก่อนมายมิ้นกำลังจะก้าวตามปฐวีออกไปแต่ถูกศศิเดินตัดหน้าออกมาก่อน(ยายนี้สองครั้งแล้วนะ )มายมิ้นมองตามและคิดในใจ

(คิดจะเปิดศึกกับฉันหรอ...ได้เลยเธอจะเป็นคนแรกที่ฉันจะทำตามหน้าอย่างเต็มใจ..หึ)มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าหล่อนอยากใกล้ชิดกับท่านประธาน อยากเป็นมากกว่าลูกน้องกับเจ้านาย ปฐวีเองก็มองออกมานานแล้ว แต่เรื่องงานก็ถือว่าศศิทำได้ดี ปฐวีก็ปล่อยผ่านเพราะนานๆเขาถึงจะเข้ามาตรวจงานเอง

"ผมไม่รบกวนเวลางานของคุณหรอคุณศศิ"ปฐวีหันมาพูดกับศศิ

"เดี๋ยวทางนี้ให้พนักงานเขาจัดการต่อเอง"ศศิหน้าเสียแต่ก็ยังไม่ลดความพยายาม

"ศศิมีเรื่องงานที่จะปรึกษาคุณวีด้วยนะคะ"

"เดี๋ยวคุยกันในที่ประชุมทีเดียวเลย"

"เออ...ค่ะ"ศศิตอบด้วยสีหน้าเจื่อนๆ

มายมิ้นได้ทีเดินแซกระหว่างกลาง

"เชิญค่ะท่านประธาน"มายมิ้นกล่าวพร้อมกับ ผายมือเชิญให้ปฐวีเดินเข้าห้องอาหาร แล้วหันมาส่งยิ้มให้ผู้จักการสาขาคนสวยแล้วกล่าว

"ขอตัวก่อนนะคะ"ด้วยสายตาของผู้ชนะ

(ฝากไว้ก่อนเถอะ)ศศิมองตามหลัง

มายมิ้นแล้วสบบในใจ ความจริงศศิรู้สึกขัดใจตั้งแต่รู้ว่าปฐวีมากับกับเลขาผู้หญิง2คน เพราะปกติจะมากับคุณประเวศตลอด แต่ทำไมครั้งนี้...แค่คิดศศิก็อยากจะกรี๊ดๆออกมาให้รู้แล้วรู้รอด

มายมิ้นเดินตามปฐวีมาที่โต๊ะ

"คุณวีจะรับอะไรดีค่ะ"

"ผมขอเป็นข้าวมันไก่แล้วกัน"

"รอสักครู่นะคะ"มายมิ้นกล่าวแล้วเดินไปสั้งพนักงานให้จัดข้าวมันไก่เสิร์ฟให้ทานประธานส่วนเธอเดินมาที่โซนอาหารญี่ปุ่น

จัดซูชิกับชุดเซ็ทปลาดิบท็อปด้วย ไข่ปลาแซลมอน(ใครเขากินข้าวมันไก่ในห้องอาหาร บุฟเฟ่ต์นานาชาติกัน)

มายมิ้นคิดในใจ ได้อาหารแล้วมายมิ้น

ก็มองหาโต๊ะว่าง ที่ใกล้ๆกับโต๊ะของปฐวี

กำลังจะ หย่อนตัวลงนั่งโต๊ะตรงข้ามกับชายหนุ่ม

"ผมรอทานข้าวพร้อมคุณอยู่นะ"

เสียงของท่าประธานหนุ่ม เอ่ยดังขึ้น

มายมิ้นหันไปมอง

"รอดิฉันหรอค่ะ"ความเงียบคือคำตอบ มายมิ้นจำต้องเดินไปนั้งโต๊ะเดียวกับชายหนุ่ม

"ทานเลยนะคะ"มายมิ้นกล่าวพร้อมรอยยิ้มสดใสที่จะได้ทานของโปรด

ลาวกับเด็กได้ของเล่นถูกใจ ปฐวีมองหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม เธอทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายไปกับเธอด้วย นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้สัมผัสความรู้สึกแบบนี้

น่าจะตั้งแต่ที่เขาเข้ามารับตำแหน่งประธานบริษัทเลยก็ว่าได้ ปฐวีก้มลงทานอาหารตรงหน้า สายตาก็คอย เหลือบมอง

หญิงสาวกำลัง เคี้ยวอาหารแก้มตุ่ย เหมือนหนูแฮมเตอร์น้อยที่กำลังหิวโหย

พลอยทำให้เขา เจริญอาหารไปด้วย