ยายเลขาของท่านประธาน

เลขาประจำตัว

หลังจากทานอาหารเสร็จ ศศิก็เดินเข้ามาหาปฐวีที่โต๊ะ

"คุณวีจะขึ้นไปพักผ่อนก่อนไมค่ะ"ศศิกล่าว ห้องพักที่ศศิพูดถึงจะเป็นส่วนที่อยู่ชั้นบนสุดของตึก ทั้งชั้นจะเป็นห้อง Sweet สำหรับครอบครัวของเขาเท่านั้น

ปฐวีพยักหน้า

"เดี๋ยวผมจะขึ้นไปพักก่อน บ่ายสามโมง ตรง พร้อมกันที่ห้องประชุม"ศศิยิ้มรับ

"ส่วนของคุณเลขา ตามพนักงานไปได้เลยนะคะกระเป๋าคุณอยู่ในห้องพักแล้วค่ะ"ศศิหันมาพูดกับมายมิ้นด้วยรอยยิ้มที่ เสแสร้ง ปฐวีขมวดคิ้วทันทีที่ศศิพูดจบ

"คุณบอกว่าไงนะ"ชายหนุ่มหันไปถามผู้จัดการคนสวย

"ศศิเตียมห้องพักไว้ให้คุณเลขาแล้วค่ะ อยู่ที่ชั้น10ค่ะ"ศศิกล่าว

"มายมิ้นจะพักกับผมเท่านั้น"ปฐวีกล่าวเสียงแข็ง ศศิหน้าถอดสี แต่ยังทำใจดีสู้เสือ (ฉันจะไม่ยอมให้หล่อนได้พักห้องเดียวกันกับท่านประธานเด็ดขาด)ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าชั้นบนนั้นมีหลายห้อง และก็ต้องเป็นคนในครอบครัวของปฐวีเท่านั้นที่จะขึ้นไปพักบนนั้นได้

ในขณะทีมายมิ้นยืนใจสั้นกับคำพูดของเขาที่ว่า

(ฉันจะต้องพักกับเขาเท่านั้นหมายความว่าไง)

"แต่กระเป๋าของคุณเลขาอยู่ในห้องพักแล้วนะคะ"ศศิกล่าวไม่เต็มเสียงนัก

"ผมจะไม่พูดเป็นครั้งที่สอง"พูดเสร็จปฐวีก็เดินออกจากห้องอาหารไปยังลิฟท์

มายมิ้นรีบเดินตามออกมาแล้วเข้าไปในลิฟท์ ปฐวีกดขึ้นชั้นบนสุด ระหว่างที่อยู่ในลิฟท์

"ความจริงดิฉันพักห้องที่ผู้จัดการจัดไว้ให้ก็ได้นะคะ"มายมิ้นกล่าว

"คุณมากับผมคุณก็ต้องพักกับผม"ปฐวีตอบกับ

"แต่ว่า..."

"ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน้า อย่างคุณไม่ใช่สเปคผม"ปฐวีพูดยิ้มๆพร้อมกับเลื่อนสายตาลงมาอยู่ระดับอกเสื้อ

(นี้เขาว่าเราอกแบนหรอ ใช่สิใครมันจะไปใหญ่โตเท่าผู้จัดการสาขาของเขาละ)

"ค่ะ"มายมิ้น กระแทกเสียงตอบรับพร้อมกับทำหน้างอง้ำ

ชายหนุ่มยิ่งชอบใจที่เขาแหย่หญิงสาวสำเร็จ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนะซ่อนรูป ตั้งแต่วันที่เขาได้มีโอกาสกอดเธอที่ร้านอาหารเมื่อวาน ทุกอย่างมันยังตรึกใจเข้าอยู่เลย กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเธอยังติดอยู่ที่จมูกเขาอยู่เลย เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน ผู้หญิงของเขาที่ผ่านมาใช้น้ำหอมแพงๆ แต่สำหรับเขามันฉุนๆ ซะมากกว่าหอม

ติ๊ง....เสียงลิฟท์เปิด

ชายหนุ่มกับหญิงสาวก้าวเข้ามาในห้อง สวีทขนาดใหญ่ มี3ห้องนอน ห้องน้ำในตัวทุกห้อง มีห้องนั้งเล่น มีห้องครัวขนาดย่อมๆ มีโต๊ะกินข้าวขนาดใหญ่ตั้งอยู่ติดกับห้องครัว มีระเบียง ที่เป็นกระจกตลอดความยาว ทำให้มองเห็นวิวภายนอกสุดลูกตา(อย่าเรียกว่าห้องเลยนี้มันบ้านสุดหรูที่อยู่บนตึกต่างหากละ)มายมิ้นคิดในใจ

"คุณจะนอนห้องไหนเลือกได้เลย"ปฐวีพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนั้งบนโซฟาหรู พร้อมกับหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็คดูงาน

มายมิ้นนั้งตามลงมาที่โซฟา ตัวติดกันที่อยู่ด้านข้างเพื่อรอกระเป๋าของเธอขึ้นมาส่ง

ก๊อกๆๆ...เสียงเคาะประตูดังขึ้น

ศศิเปิดประตู้เข้ามาก่อน ตามมาด้วยพนักงานยกกระเป๋า มายมิ้นเหลือบตา

มองบน

(น่าให้รางวัลดีเด่นแก่ผู้จัดการสาขาจังเลยนะบริการดีเหลือเกิน)

"ศศิเอากระเป๋าขึ้นมาส่งค่ะ"

"ขอบคุณนะคะคุณผู้จัดการ"

มายมิ้นตอบกลับยิ้มๆอย่างผู้ชนะเพื่อต้องการยั่วอารมณ์ของอีกฝั่ง ศศิมองอย่างไม่พอใจแต่ก็ได้เเต่เก็บไว้ในใจ

"คุณวีต้องการอะไรอีกไมค่ะ"หล่อนหันไปถามปฐวีด้วยความเอาอกเอาใจ

"อืมมม...ถ้าท่านประธานต้องการอะไรเพิ่มเดี๋ยวดิฉันจะแจ้งไปนะคะ ดิฉันเป็นเลขาส่วนตัวของท่านประธานเดี๋ยวดิฉันดูแลท่านเองค่ะ คุณศศิไปทำงานเถอะค่ะ"เป็นมายมิ้นที่ตอบกลับ ทำให้อีกฝ่ายหน้าชาไปเลย บอกให้รู้ว่าตรงนี้หมดหน้าที่ของเธอเเล้ว ไปทำงานของเธอ ปฐวีได้ยินแบบนั้นก็นั้งยิ้มอย่างพอใจขณะที่สายตายังจองมองโทรศัพท์อยู่

ศศิเห็นว่าปฐวีไม่พูดอะไรก็ยิ่งไม่พอใจ

"งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"พูดแล้วก็สะบัดหน้าใส่มายมิ้น แล้วเดินออกไป

"ปีนี้ขอตำแหน่งพนักงานดีเด่นให้คุณผู้จัดการหน่อยนะคะ"ปฐวีหันมามองมายมิ้นยิ้มๆรู้ว่าเธอประชด

"ทำงานดีสะเกินหน้าที่"มายมิ้นพูดต่อ

"คุณไปพักเถอะเหลือเวลาอีกไม่ถึง

ชัวโมงเดี๋ยวเราต้องไปประชุมกันต่อ"

มายมิ้นลุกขึ้นกำลังจะเดิน แต่...จะไปห้องไหนละ 3ห้องที่อยู่ติดกันเท่าที่ดูก็มีขนาดเท่าๆกัน แล้วเขานอนห้องไหน

"คุณวีนอนห้องไหนค่ะ"ที่ถามคือจะได้ไม่ต้องเดินไปที่ห้องของเขา

"คุณจะนอนห้องเดียวกับผม"ปฐวีตอบกลับยิ้มๆ (ยิ้มอีกแล้ว)มายมิ้นรู้สึกไม่ไว้ใจกับรอยยิ้มนั้นเลย

"เปล่าค่าาาา ดิฉันจะได้เข้าห้องที่ว่างถูกค่ะ"ตอบกลับเสียงยาว เริ่มรู้สึกหมั่นไส้ชายหนุ่มขึ้นมาตะหงิดๆ

"ผมนอนห้องกลาง เป็นห้องของผม"

มายมิ้นเลยตัดสิ้นใจเดินไปที่ห้องที่อยู่ซ้ายสุด โดยมีสายตาของสายหนุ่มที่มองตามไปด้วยรอยยิ้ม

ณ ห้องประชุมใหญ่ในโรงแรม

ปฐวีนั้งหัวโต๊ะ โดยมีมายมิ้นนั้งอยู่ซ้ายมือติดกัน พร้อมทั้ง บอร์ดบริหารอีกหลายคน การประชุมผ่านไปได้ด้วยดี

2ชัวโมงต่อมาการประชุมก็สิ้นสุดลง มีการปรับเปลี่ยนแผนภายในนิดหน่อยรอสรุปผลพรุ้งนี้อีกที

หลังประชุมเสร็จ ปฐวีกับมายมิ้นก็กลับขึ้นมาบนห้อง แล้วนั้งคุยงานกับกำหนดการต่างๆตรงโซฟาใหญ่กลางห้อง

"เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จผมจะลงไปสำรวจที่ แผนกต่างๆสักหน่อยหนึ่งทุ่มเจอกันตรงนี้

แล้วโทรจองโต๊ะvipที่Cocktail Lounge

ให้ผม1โต๊ะ สแตนบายสองทุ่มครึ่ง

"รับทราบค่ะ มีอะไรเพิ่มเติมอีกไมค่ะ"

"ไม่มีแล้ว คุณรีบไปอาบน้ำเถอะ"

"ค่ะ ดิฉันขอตัวนะคะ"ปฐวีพยักหน้ารับ

19.00น

ปฐวีเปิดประตู้ออกมา พบว่าเลขาของเขานั้งชมวิวผ่านกระจกใสรออยู่ ในชุดกางเกงผ้าฝ้ายสีเขียวมิ้นทับในกับเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวในมือถือ iPad ปฐวีมองเลขาของเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

"พร้อมหรือยัง"ชายหนุ่มกล่าวขึ้น

"พ...พร้อมแล้วค่ะ"มายมิ้นตอบ ตะตุกตะกลัก เพราะมัวตลึกกับความหล่อของเขากางเกงยีนส์ยี่ห้อดังสีเข้ม เสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วย เสื้อสูทลำลองสีเข้ม

(ถ้าจะหล่อขนาดนี้ ก็ไม่แปลกที่จะมีแต่สาวๆจ้องจะเขมือบ)มายมิ้นคิดในใจ พอลงมาถึงประตู้ลิฟท์เปิดออก ก็เจอกับผู้จัดการสาวที่ยืนรออยู่หน้าลิฟท์

"เชิญค่ะคุณวี เราเริ่มกันที่แผนก ประชาสัมพันธ์กันก่อนเลยนะคะ"

แต่ละแผนกต่างตื่นเต้นที่ท่านประธานจะมาเดินสำรวจ สาวๆก็จะกรี๊ดกร๊าดกันเป็นพิเศษ แน่ละ ถ้าเผื่อเข้าตาท่านประธานสบายไปทั้งชาติ แต่ก็แอบเกร็งๆเลขาที่เดินตามท่านประธานอยู่มาก ข่าวลือสะพัดไปทั่วโรงแรมเรื่องที่ท่านประธานให้ความสำคัญกับเลขาคนนี้ป็นพิเศษ เพราะปกติไม่เคยเห็นท่านประธานมากับเลขาผู้หญิงไม่ว่าแต่เลขาเลยไม่เคยเห็นควงผู้หญิงเลยด้วยซ่ำ จนเวลาผ่านไป เสียงโทรศัพท์ของปฐวีดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับสาย

"ว่าไง"....................

"กูจองโต๊ะไว้แล้วพวกมึงไปรอที่โต๊ะก่อนเดี๋ยวกูตามไป"แล้วกดว่างสายเป็นอันรู้กันว่าท่านประธานนัดเพื่อนมานั้งดื่ม

สังสรรค์ ปฐวีหันมากล่าวกับศศิและพนักงานประจำแผนกอีก 2-3คนว่า

"วันนี้พอแค่นี้ก่อน ผมมีธุระ"

"ความจริงตอนนี้ถึงเวลาเลิกงานของศศิแล้วคุณวีมีอะไรให้ศศิช่วยบอกได้เลยนะคะศศิยินดีค่ะ"พร้อมกับส่งยิ้มหวานไปยังท่านประธานสุดหล่อ

"ไม่เป็นไรครับผมไม่รบกวน คุณไปพักเถอะ"พนักงานที่ได้ยิ้นต่างแอบยิ้มสะใจ

ที่ได้ยิ้นท่านประธานตอบกลับผู้จัดการแผนสูงแบบนั้น ทุกคนในนี้รู้ดีว่าศศิร้ายแค่ไหน แต่ก็ไม่อยากยุ่งเพราะศศิเป็นเด็กของบอร์ดผู้บริหารอาวุโสคนหนึ่ง

"เราไปกันเถอะ"ปฐวีหันมาพูดกับมายมิ้น

"เออออ...คุณวีมีธุระต่อ เราแยกกันตรงนี้ก็ได้ค่ะ"มายมิ้นกล่าว

"ไม่มีอะไรมากหรอก เพื่อนผมมันเห็นว่านานผมจะมาก็เลยอยากมาดื่มด้วย ตอนนี้ก็ไม่ใช้เวลางานแล้ว ถือว่าผมพาไปเที่ยวแล้วกัน"

"พรุ้งนี้ผมอนุญาติให้ตื่นสายได้"มายมิ้น

คิดหนัก...(ก็ดีเหมือนกันยายมิ้นจะได้เปิดหูเปิดตาบ่าง)มายมิ้นคิดในใจ เพราะตั้งแต่ทำงานเป็นเลขาของปฐวีเธอเองก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย จนเพื่อนๆในกลุ่มจะตัดเพื่อนอยู่แล้ว

"งั้นดิฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อนได้ไมค่ะ"

ปฐวีมองมายมิ้น(ชุดนี้ก็น่ารักดีออก)เเต่ก็ไม่ขัดอะไร

"งั้นผมให้เวลาคุณ 15 นาที เดี๋ยวผมไปรอที่โต๊ะ"

"ขอ20นาที่ค่ะ"หญิงสาวต่อรอง

"โอเค 20นาทีเจอกัน"