พอรถจอดที่ประจำตำแหน่งของชายหนุ่มเรียบร้อยเเล้ว
"คุณโกรธอะผมหรือป่าว"ชายหนุ่มหันมาถามหญิงสาวที่นั้งเงียบมาตลอดทาง
"ป่าวค่ะ"มายมิ้นตอบสั้นๆ
(นั้นสิเธอโกรธเขาหรอ เฮ้อออ..ชั่งเถอะ)
แล้วทั้งคู่ก็เดินขึ้นมาถึงห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับถุงกระดาษมากมายว่างอยู่บนโต๊ะกลางห้องด้านในมี ทั้งกระเป๋า เสื้อผ้า รองเท้าแบรนด์ดังๆทั้งนั้น
"แอ๊ะ..นี้มันของที่คุณหทัยช้อปปิ้งไว้เมื่อเช้านิค่ะ"
"ของช้อปปิ้งเมื่อเช้าอะใช่ แต่ไม่ใช่ของคุณแม่"
มายมิ้นขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ คุณหทัยคงฝากไว้ให้ใครละมั่ง
"มันเป็นของคุณ"มายมิ้นงงหนักเข้าไปอีก
"ของมิ้นหรอค่ะ"
"ใช่ครับ"
"แต่มิ้นไม่ได้เลือกนะคะ"
"คุณแม่เขาเลือกให้คุณนะ"
"ห๊ะ...มิ้นไม่รับนะคะ อีกอย่างของพวกนี้มิ้นไม่ได้ใช้หรอกค่ะและมิ้นก็เกรงใจคุณหทัยด้วย"
"ไม่ต้องเกรงใจคุณแม่หรอกครับเพราะของทุกอย่างบนโต๊ะนี้เป็นเงินผม"
มายมิ้นทำหน้าเคียด
"คุ
