“คุณเชาวน์คะ”
“ครับ” เขาตอบตาใสซื่อ
“คุณกลับไปเสียเถอะค่ะ”
“ไม่ไปครับ ผมอยากช่วยคุณทำงาน”
“คุณอยากทำงานจริงๆ เหรอคะ” กังสดาลเอ่ยถาม เธอผุดความคิดหนึ่งขึ้นมา คนอย่างเชาวน์เป็นลูกผู้ดีมีเงิน คงไม่เคยทำงานลำบากอะไร นอกจาก เซ็นเอกสารอยู่บนโต๊ะ หากเธอต้องการให้เขาออกไปจากชีวิตของเธอเร็วๆ คงต้องทำให้เขาทำงานหนักๆ ในร้านดู ดูสิว่าเขาจะทำได้สักกี่น้ำกัน เพราะ ก่อนหน้านี้เขามาช่วยงานในร้านจริงๆ แต่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนใหญ่เป็นการต้อนรับลูกค้าเสียส่วนใหญ่
“ใช่ครับ” เชาวน์ตอบอย่างดีใจ
“แล้วคุณไม่ทำงานทำการของตัวเองหรอกรึคะ”
“ผมก็ทำครับ แต่มีพี่ๆ น้องๆ ช่วยอยู่ เดี๋ยวนี้ทันสมัยแค่มีอินเทอร์เน็ตกับสมาร์ตโฟนก็ทำงานได้แล้วครับ” เขาตอบอย่างไม่ยี่หระ
“ถ้าคุณอยากช่วยฉันจริงๆ คุณได้ทำแน่ๆ ค่ะ” ไม่ได้อยากแกล้งเขาหรอกนะ แค่อยากให้เขาออกไปจากชีวิตเธอเร็วๆ เพราะนานวันเธอจะยิ่งคิดถึงเขา แกะเข
