“จะไปไหน” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นเธอทำท่าจะเลี่ยงออกไป แถมยังตักข้าวให้เขาแค่จานเดียว
“ป่านจะกลับบ้านแล้วค่ะ”
“กินข้าวด้วยกันสิ กินคนเดียวมันเหงา”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“กินด้วยกันนะ กับข้าวตั้งเยอะแยะ”
“แต่...”
“ฉันบอกพ่อเธอแล้วว่าเธอจะกินข้าวที่นี่กับฉัน พวกท่านไม่ได้หุงข้าว หรือทำกับข้าวเผื่อเธอนะ กลับไปต้องทำกินเองอีกรอบ ไม่เหนื่อยหรือไง” เธอตาโตค้อนให้เขา แต่เดินไปเอาจานมาเพิ่ม ให้กลับไปทำกับข้าวอีกรอบ เธอไม่ไหวหรอกนะ เพราะว่าเหนื่อยและก็หิวมากด้วย
“กินเยอะๆ นะ จะได้โตไวๆ” เขาตักกับข้าวให้คนตรงหน้า มองหน้าป่องๆ ของเธอแล้วสบายอารมณ์ การได้แหย่คนตรงหน้าเล่นทำให้เขาอารมณ์ดีเหลือเกิน
“ไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ กินเยอะๆ ไม่ใช่จะโตไวๆ หรอกค่ะ จะอ้วนเสียมากกว่า”
“อ้วนขึ้นมานิดเดียว ฉันก็ว่ากอดอุ่นดี”
“เอ๊ะ! คุณพายนี่” เธอหน้าแดงแหวใส่เขา
“อ้าว... จริงๆ นะ อีกนิดหนึ่งเต็มไม้เต็มมือเชียวนะ”
“ถ้าพูด
