“แต่นาฬิกาฝังเพชรของพี่หายไปนะครับ มีน้องดาคนเดียวที่อยู่กับพี่ มันจะหายไปได้ยังไง” เขาแกล้งว่าท่าทีไม่ทุกข์ร้อน สรรพนามที่เปลี่ยนไปก็น่ารักดังเช่นเมื่อก่อน แต่คนปลายสายไม่ได้สนใจ เอาแต่ร้อนใจท่าเดียว
“น้องดาเปล่าขโมยนะคะ พี่รุจน์ลองหาดูดีๆ สิคะ”
“มาช่วยหาหน่อยสิ ถ้าน้องดาบริสุทธิ์ใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอกัดปากตัวเองไปมา หน้าแดงร้อนผ่าว เธออยากหนีหน้าเขา อยากหลบหน้าไปไกลๆ ต้องกลับไปเจอกับเขาจะทำหน้ายังไงถูก
“ทำไมเงียบไปล่ะ หรือน้องดาขโมยไปจริงๆ เลยไม่กล้ามาช่วยหา” เขางัดไม้เด็ดออกมาใช้
“ก็ได้ค่ะ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ น้องดาจะไปช่วยหา”
ติดกับดัก!!! รุจน์ยิ้มกริ่ม จุ๊บโทรศัพท์หลายครั้งเมื่อคนปลายสายวางไปแล้ว
ณดารีบนั่งแท็กซี่ออกจากโรงพยาบาลไปยังคอนโดมิเนียมของชายหนุ่มทันที เธอเคาะประตูแค่ไม่กี่ครั้ง เขาก็มาเปิดประตูให้
พอเห็นหน้าเขา เธอก็หน้าแดงก้มงุด ร่างสูงอยู่ในชุดเสื้
