นับหนึ่ง ตอน3.
1260 คำ
รถตู้คันใหญ่จอดที่หน้าบ้าน ชายหนุ่มเดินลงจากรถแล้วยิ้มกว้าง เมื่อเห็นสุภาพสตรียืนรออยู่แล้ว
" ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้ครับ บอกแล้วว่ามาก็ต้องมา "
ลูกชายยิ้มกว้าง เดินไปโอบไหล่ผู้เป็นแม่ แล้วเดินเข้าบ้านด้วยกัน
หน้าบ้านมีรองเท้าส้นสูงถอดวางอยู่ คนที่โอบไหล่แม่ ชะงักไปทันที
" อย่านะอย่านะ แม่ร้องจริงๆด้วย " คีตะชะงักไปหลายวินาที แล้วเดินเข้าไปในบ้าน ก่อนจะนั่งลงถอดรองเท้า แล้วทำหน้างอน
" สวยมาก เซ็กซี่ เป็นนางแบบ รับรองว่าแกต้องชอบ " ผู้เป็นแม่บรรยายสรรพคุณหญิงสาว
" ไปเถอะครับ ห้าทุ่มผมมีนัดคุยงาน " ลูกชายสวมรองเท้าแล้วเดินตามเข้าไปในบ้านของตัวเอง
หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีขาว นั่งอยู่ที่มุมรับแขก แล้วหันมายิ้มให้กับเจ้าของบ้านที่เดินเคียงคู่กันเข้ามา
" ริสา ค่ะ " หญิงสาวแนะนำตัวกับชายหนุ่มแล้วยกมือไหว้ คนที่ทำให้ต้องมาถึงที่นี่
คีตะพยักหน้าแล้วนั่งลงข้างๆผู้เป็นแม่
" น้องริสา เค้าเพิ่งกลับมาจากเมืองนอก ยังไม่รู้จักใคร คีตะ ก็ดูแลน้องหน่อยนะลูก "
ผู้เป็นแม่บอกลูกชาย แล้วยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้า
" ไม่ว่างครับ ต้องทำงาน " คนที่ทำงานทุกวันบอกกับแม่ ไม่มองไปทางหญิงสาวเลยสักนิด จนคนพูดเสียหน้าเหลือเกิน
" นี่แหนะ ไอ้ลูกคนนี้ หล่อเหลือเกิน เล่นตัวอยู่ได้ น้องริสา เค้ามีคนมาจีบหัวกะไดบ้านไม่แห้ง แกยังจะมาเล่นตัวอีก "
คนถูกหักหน้า ขัดใจ ฟาดลงไปที่ลูกชายแบบอ่อนใจนัก ที่ทำยังไงก็ไม่ยอมคบหากับใคร ให้เป็นเรื่องเป็นราว
หญิงสาวที่นั่งอยู่ยิ้มออกมา ยิ่งเค้ายาก ยิ่งท้าทาย
อาหารมื้อค่ำ จบลงอย่างสวยงาม นักเรียนนอกคนสวย พูดคุยอย่างสนุกสนาน กับผู้เป็นแม่ ไม่เหลือบแล หรือ ให้ความสนใจกับผู้ชายตรงหน้าสักนิด
" วันหน้ามาอีกนะลูก ป้าจะให้คนรถไปรับที่บ้าน " เจ้าของบ้านเอ่ยปากชวน ค้อนลูกชาย ที่ไม่ยอมเดินเกมส์
" วันหน้า วันอื่น ริสาจะมารบกวนนะคะ " หญิงสาวบอกยิ้มๆ แล้วยกมือไหว้ลา เจ้าของบ้านทั้งสองคน
รถตู้ของที่บ้าน ขับออกไปจากหน้าบ้านแล้ว ลูกชายจับมือพาแม่เดินย่อยอาหาร ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
" อะไรจะอยากมีหลานขนาดนั้น " คำถามของลูกชาย ทำเอาคนที่คิดการณ์ไกลหยุดนิ่ง
" คีธ คีธไม่รู้ใจแม่เลยใช่ไหม " คนเป็นแม่ถามลูกชายกลับไป
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองฟ้า แล้วพยักหน้าแทนคำตอบ
" ขอเวลาอีกสักปีนะแม่ แล้วจะดูเอง " ลูกชายตัดบทไปอีกครั้งแล้วคนฟังก็ฟาดใส่แผ่นหลังอีกที
" อีกปีมาสามรอบแล้ว ปีนี้นะคีธ ปีนี้ต้องมีแฟนได้แล้ว คบหาจริงจัง ดูใจ ถ้าไปรอด ก็แต่งเลย แม่ขอร้องเถอะ "
คนที่ไม่เคยบังคับอะไรลูกชายบอกด้วยความหวังดี สองคนแม่ลูก ระหกระเหเร่ร่อน กลับมา จากต่างประเทศ กว่าจะมีวันนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าวันหนึ่งวันใด ตัวผู้เป็นแม่ เกิดเป็นอะไรขึ้นมา คีตะจะได้มีใครสักคน สองคน หรือ สามคน อยู่เคียงข้างก็เท่านั้นเอง
กลิ่นผัดผักและข้าวสุกใหม่ๆหอมอบอวลเต็มบ้าน คนที่เลิกงานกลับมา ยิ้มกว้างกับอาหารที่อยู่บนโต๊ะ
" หิวโซมาเลย กลางวันกินน้อยหรือไง " ผู้เป็นแม่ ตักข้าวใส่จาน ระหว่างที่ลูกสาว เดินไปล้างมือ
" หิวค่ะ กลางวันก็กินเยอะนะคะ แต่บ่ายไม่ว่างกินขนม เลยหิวโซ " ลูกสาวตอบ แล้วนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวตัวเก่า
" กินแล้วก็ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะ นานๆถึงจะได้กลับไว " แม่บอกแล้วลุกขึ้นไปนั่งที่หน้าจักรเย็บผ้า แล้วลงมาเย็บเสื้อต่อ
" แล้วนี่ยังไม่เลิกงานอีกหรอแม่ พอแล้ว " ลูกสาวบ่นออกมา เมื่อแม่ยังคงไม่วางมือกับงาน
" นัดลูกค้าเอาไว้สองทุ่ม เค้าจะได้ซักใส่ไปทำงานพรุ่งนี้ได้ " คำบอกของแม่ ทำเอาลูกสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ
ร้านเย็บ ปะ เสื้อผ้าของแม่ บริการดี ราคาถูก และ ฝีมือดีแบบไร้ที่ติ ทำให้มีลูกค้าเข้ามาใช้บริการจำนวนมาก คนส่วนใหญ่ที่ใช้บริการ เป็นคนละแวกใกล้เคียงแถบนี้ พนักงานโรงงาน ที่มีรายได้ไม่มากนัก เลือกซ่อมแซม มากกว่าจะหาซื้อใหม่ ดังนั้น เมื่อนัดช่างแล้ว ทุกอย่างต้องตามเวลา
" อีกเยอะไหม หนูช่วยทำไหมแม่ " ลูกสาวช่าง ที่พอทำได้ เสนอตัว แต่คนเป็นช่างส่ายหน้า
" อีกนิดเดียวเสร็จแล้ว กินข้าวให้เสร็จเถอะ ขนมหวานก็มี แม่ซื้อแม่ค้ารถเข็นเค้าเอาไว้เมื่อบ่าย อยู่ในตู้เย็น เอามากินซะ "
ของกินคาวหวาน พร้อมเพรียง ทำเอาลูกสาวยิ้มกว้าง
" จ้า คาวหวานแบบนี้ สงสัยต้องขยายขนาดกระโปรงทำงาน "
มาลินบอกเสียงอ้อน แล้วเปิดโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ไปเรื่อยเปื่อย ไม่ให้กระทบการทำงานของแม่ ที่ต้องใช้สมาธิเป็นอย่างมาก
ลูกค้าที่นัดเอาไว้ จ่ายเงินรับของแล้วเดินออกจากบ้านไป เจ้าของร้านปิดประตู ลงกุญแจแล้วเดินเข้ามาในบ้าน ก็พบว่า ลูกสาวกำลังถูบ้านให้แล้ว
" ไม่เหนื่อยหรือไง กินข้าวอิ่มก็ควรพัก ไม่ใช่มาทำงานบ้านอีก "
" หนูถูบ้านให้แล้ว พรุ่งนี้แม่จะได้ไม่ต้องถูไง กินเสร็จนั่งๆนอนๆเดี๋ยวอ้วน "
คนกลัวอ้วน บอกเสียงหวาน แล้วกอดแขนแม่เอาไว้
" รอวันหยุดเสาร์อาทิตย์ก่อนนะ จะพาไปเที่ยว งดรับงานเลยสองวัน โอเค๊ "
ลูกสาวออกคำสั่ง แล้วมองหน้าแม่
" ได้ๆ ไม่รับงานสองวัน แม่จะไปเที่ยวกับมาลิน "
คนเป็นแม่ที่เลี้ยงลูกมาตัวคนเดียว ยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจ มาลินของแม่ เป็นเด็กดีเหลือเกิน
ประตูหน้าห้องเปิดเข้ามา พร้อมกับใบหน้าของหญิงสาวที่เดินก้มหน้า เข้ามาในห้อง ก่อนจะวางเอกสารลง
คนที่นั่งอยู่เปิดแฟ้มเอกสารขึ้นมา อ่านรายละเอียด แล้วเงยหน้าขึ้นมา มองอีกคนที่ยืนอยู่
" วันนี้งานยุ่งไหม " บอสถามลูกน้อง แล้วมองด้วยสายตาคมดุ
" มีงานอยู่คะ บอสจะมีอะไรคะ "
คนที่อยากจะให้ช่วยงาน สั่งออกมาทันที
วิมลินมองเงินสดจำนวนหนึ่งล้านบาทตรงหน้าแล้ว ก็มองซองสีขาวที่อยู่ตรงหน้า อีกหนึ่งปึก
" เอาใส่ซองละสองพัน ให้หมดนี่แหละ " คำสั่งของบอส ทำเอาคนที่ยืนอยู่ นิ่งไปทันที
" จะให้ค่าขนม " บอสบอกเพียงเท่านี้ คนที่ได้รับหน้าที่ก็ยิ้มกว้างออกมาทันที
คีตะนิ่งไปทันที กับสิ่งที่ได้เห็น หญิงสาวยิ้มกว้าง ตาเป็นประกาย กับค่าขนมสองพันบาท จนคนที่อยากให้ อยากจะเพิ่มให้อีก แต่กลัวจะเสร็จเร็ว
" ทำโอทีเลยนะ จะได้แจกทันพรุ่งนี้ "
มือบางหยิบตระกร้าเงินขึ้นมา เตรียมจะลงไปทำงานของตัวเอง แต่เจ้าของห้อง กลับถามขึ้นมา
" จะไปใส่ที่ไหน ใส่ที่นี่แหละ ตรงโน้น โซฟา เชิญ "
- ผู้เขียน
