นับหนึ่ง ตอน4.
1251 คำ
" อะไรนะคะ "
วิมลินถามเพราะไม่แน่ใจว่าฟังผิดไปหรือเปล่า บอสบอกว่า ให้นับเงินหนึ่งล้านบาท ใส่ซองละสองพัน ในห้องนี้
" อืม มันจะแตกตื่นไหม ถ้ามีคนอื่นรู้ ว่าจะได้ค่าขนมกัน "
เจ้านายมีเหตุผลมารองรับ แล้วพยักหน้าไปทางโซฟาตัวใหญ่ ที่อยู่ด้านในของห้อง
" ทำโอทีไปด้วยเลย พรุ่งนี้ได้รับเงินตอนเช้า คงจะดีใจ "
คนทำงาน ที่ได้เงินพิเศษแบบนี้ ดีใจแน่นอน เงินค่าขนมคนละสองพันบาท อาจจะไม่มากมายนัก ทำสำหรับคนรวย แต่สำหรับพนักงานกินเงินเดือน ที่มีรายได้ประจำ แต่รายจ่ายเพิ่มมากขึ้นทุกวัน เงินส่วนนี้คงต่อความสุข ต่อลมหายใจได้อีกหลายวัน สำหรับบางครอบครัว
เงินสดมัดแรก ถูกตัดซีลออกจากพลาสติกช้า ก่อนจะคลี่เงินออก แล้วเริ่มทำการสอดใส่ซองทันที
เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ดังขึ้นมา พร้อมประตูเปิดออก ชายหนุ่มมองคนที่นั่งอยู่ แล้วส่งเอกสารให้บอสหนุ่ม ที่เล่นอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ถึงได้ใจดีขึ้นมา
" เอกสารรออนุมัติสุดท้ายครับ วันนี้ไม่มีอะไรแล้ว บอสจะไปไหนหรือเปล่าครับ "
เลขาแจ้งรายละเอียดวันนี้ครบถ้วน แล้วมองเจ้านายด้วยความสงสัย
" ไม่นะ ว่าจะอ่านเอกสารก่อน ถ้าไม่มีอะไรก็กลับได้เลย "
เจ้านายบอกอย่างใจดี แล้วพยักหน้าย้ำบอกให้ออกไปได้ คนที่อยู่กันมานานหลายปี มองหน้าแล้วยิ้มให้ เหมือนจะอยากถามแต่ก็ไม่แน่ใจ ว่าจะถามดีหรือเปล่า
นาฬิกาข้างผนัง บอกเวลาเลิกงาน คีตะที่อ่านเอกสารในไอแพดเงยหน้าขึ้นมา มองคนที่นั่งอยู่
" ได้เยอะหรือยัง " เจ้านายถามคนที่นั่งนับเงิน มาสักพักแล้ว
" ประมาณ50-60ซองค่ะ "
" ไปเบรคก่อนก็ได้ วันนี้ถ้าไหว ขอสักสามร้อยซอง "
เจ้านายบอกเสียงราบเรียบ แต่มันคือความกดดัน ที่คนนับเงินใส่ซองต้องเจอ
ตอนแรกตั้งใจว่า อยากจะลุกไปหาอะไรกินรองท้องก่อน แต่พอบอสบอกออกมาแบบนี้ คนที่อยากทำได้ดี จริงยิ้มรับ แล้วลงมือ
คีตะแอบอมยิ้มออกมา แล้วก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อไป เสียงคนข้างนอก กดโทรศัพท์เข้ามาสอบถามบอสครั้งสุดท้าย
" บอสคะ มีอะไรที่จะสั่งอีกไหมคะ พอดีข้างนอกจะกลับกันแล้ว ค่ะ "
ทีมเลขาอยู่จนเกือบห้าโมงเย็น โทรเข้ามา หลังจากที่ยังไม่เห็นบอส เดินออกไป
" มีอะไรกินบ้าง จัดมาเยอะหน่อยนะ หิว "
คำสั่งของบอสบอกกลับไป คนที่นั่งอยู่ ท้องร้องขึ้นมาทันที ตั้งแต่เที่ยงจนห้าโมงเย็น อาหารกลางวันย่อยไปหมดแล้ว
คนที่ได้รับคำสั่ง เดินเข้าไปที่มุมกาแฟทันที ก่อนจะเตรียมอาหารว่าง หลายชนิด แล้วเดินเข้ามาเสิร์ฟ
" เอาไว้นี่เลย " เจ้านายบอกแล้วชี้มาที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เพราะตรงโซฟา มีใครบางคนนั่งยึดครองอยู่
" ขอบใจมาก กลับได้เลยนะ เดี๋ยวก็จะออกไปแล้วละ รอให้รถน้อยลงหน่อย "
เลขาสาวใหญ่พยักหน้ารับรู้ แล้วมองพนักงานบัญชีที่กำลังเร่งมือ อยู่คนเดียว เซอร์ไพรส์แบบนี้ เคยเกิดขึ้น แม้ไม่บ่อยนัก แต่ก็เป็นไปได้ แต่คราวก่อน ก็เป็นพวกข้างบนนี้ ช่วยกันใส่ซอง ทำไมรอบนี้ ถึงได้ให้พนักงานฝ่ายบัญชีขึ้นมาถึงข้างบน แปลกจริง
เค้กชิ้นเล็กหลายชิ้น วางใส่จานใบสวย น้ำส้ม ในขวด แซนวิชอีกจาน และ น้ำเปล่า วางอยู่ในถาดไม้ขนาดใหญ่
คีตะเปิดฝาน้ำส้มแล้ว เทใส่แก้วที่วางเอาไว้ แล้วมองคนที่อยู่ในห้องด้วยกัน
" วิมลิน " เสียงเรียกชื่อดังออกมา พร้อมกับที่คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้น
" คะ "
" มานี่สิ " บอสเรียกลูกน้องให้เข้าไปหา
" ทานไหม ไปล้างมือสิ " คนที่ไม่ค่อยจะใจดี บอกออกมา แล้วชี้ไปที่ประตูห้องน้ำ คนที่เป็นลูกน้อง นิ่งไปทันที
" ไปล้างมือ " เจ้านายบอกเสียงดุอีกที แล้วมองคนที่เดินไปที่ห้องน้ำ ส่วนตัวของตัวเอง
กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศหอมละมุนทั่วห้องน้ำสีโทนดำ ภายในสะอาด เรียบร้อย ไม่มีที่ติ มือบางกดน้ำแล้วล้างมือ ก่อนจะเช็ดด้วยกระดาษแล้วเปิดประตูออกมา
" คีธ วันนี้แม่นัดน้องริสา คีธรีบออกมานะลูก " วีดีโอคอลที่โทรมา บอกใจความสำคัญทันที ลูกชายส่ายหน้าแล้วยิ้มกว้าง
" ไม่ว่างครับ ทำงาน " คีตะปฏิเสธออกไป แล้วมองขนมชิ้นเล็กที่วางอยู่ แล้วมองไปที่ห้องน้ำ ก็เห็นว่า เธอ ยืนชะงัก อยู่กับที่
" ไม่ว่างครับ ทำงานจริงๆ แค่นี้นะครับ "
คนที่ไม่ทันจะได้อ้อนลูกถูกกดวางสายไปแล้ว หญิงสาวยืนตัวลีบ เดินออกมาอย่างระมัดระวัง
" เลี้ยงขนมแล้ว ต้องทำให้เสร็จนะ " เจ้านายบอกกับลูกน้อง แล้วชี้ไปที่เก้าอี้ ฝั่งตรงข้ามของตัวเอง
เค้กชิ้นเล็กถูกยื่นไปให้แล้วพยักหน้าบอกให้ชิม มือบางรับจานขนมมา แล้วตักเค้กใส่ปากตัวเองช้าๆ คนที่ชอบของแบบนี้ ยิ้มกับตัวเอง แล้วเคี้ยวขนมก่อนจะมองคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามที่ยังไม่ทานอะไรเลย
" ไม่ทานเหรอคะ " คำถามที่แม้จะเกร็ง แต่ก็ยังอยากถาม วันนี้คุณคีตะไม่ใช่คนที่อยู่บนเวที อีกแล้ว แต่เค้าเป็นชายหนุ่มรูปหล่อสุภาพ และมีน้ำใจตรงหน้าเธอ วิมลินจึงกล้าถามออกไป
" ทาน " เค้าบอกเพียงเท่านี้ แล้วหยิบแซนวิชชิ้นเล็กเข้าปาก ก่อนจะตามด้วย อีกชิ้น และ อีกชิ้น จนหมดในที่สุด
อาหารว่าง หมดแล้วเรียบร้อย มือบางหยิบถาดออกจากโต๊ะแล้วเดินออกมา ตั้งใจจะไปเก็บถาดด้วยตัวเอง
" รู้หรอ ว่าแคนทีนของชั้นนี้อยู่ตรงไหน "
พนักงานใหม่ ที่เพิ่งขึ้นมาไม่ถึงเดือน หยุดกึกที่หน้าประตู
" ไปสิ จะพาไป "
เจ้านายบอกแล้วลุกขึ้น เดินนำออกไปข้างนอก ผ่านโต๊ะทีมเลขา ผ่านห้องประชุมเล็กใหญ่ ก่อนจะผลักประตูบานเล็ก ที่ถ้าไม่สังเกตเห็นก็จะไม่เห็นเลยว่า มีมุมลับซ่อนอยู่ ชายหนุ่มเปิดประตูค้างเอาไว้ให้คนที่เดินตามมา เดินเข้ามา
วิมลินไม่รู้ว่า ที่ออฟฟิศอื่น แคนทีนเป็นยังไงแต่ที่นี่ คล้ายกับมินิมาร์ทเล็กๆที่มีขนม เครื่องดื่ม และ ผลไม้ จัดวางเอาไว้อย่างสวยงาม
" ขอบคุณนะคะ ที่พามาส่ง " คนที่ตั้งใจจะล้างจานล้างแก้ว เปิดน้ำในซิงค์ล้างจาน แต่คนที่พามา กลับปิดน้ำทันที
" ไม่ใช่หน้าที่ พรุ่งนี้แม่บ้านคงแตกตื่น ถ้าฉันล้างจานเอง ไปได้แล้ว "
เค้าบอกเสียงดุ แล้วเดินออกมา ทิ้งระยะห่าง ให้คนที่เดินตามออกมา
หัวหน้าแผนกบัญชี มองเจ้าของโต๊ะที่ป่านนี้ยังไม่กลับลงมา หลังจากรับคำสั่งสายฟ้าฟาดแบบงงๆในช่วงบ่าย ให้เอาเงินสดขึ้นไปส่งให้ แล้วขอตัวพนักงานใหม่เอาไว้ก่อน คนที่แอบคิดอะไรบางอย่างยิ้มออกมา แต่ก็ไม่กล้าคิด ว่ามันจะจริงหรือไม่จริง
- ผู้เขียน
